Te Vømmølfjellgruva, der går det ein måssågrodd væg
Over myri så dryg, over åsa så tung og sæg
Æ kjenne den vægen ifrå den gongen æ gikk'en
Tre timers gange te fots ifrå folkeskikken
Sluskan og busan dem låg inni gangan og braut
Ingeniør Franzen og stiger Johansen dem skaut
Og handelsmann Lauritzen handla og skreiv kreditt
Og når lønningsda'n kom, åt lønna opp gjelda så vidt
Dagen gryr, og sola kike inn i gruvegangan
Dagen gryr, og de unge søng de gamle gruvesangan
Dagen gryr, og sola kike inn i gruvegangan
Dagen gryr, og de unge søng de gamle gruvesangan
Bonden, han såg på busen mest som ein fan
For oft kom ei bontaus heim og skull ha buseban
Og oft kom besøk oppi gruva frå gård og grend
Bongutan slo, men busan dem slo igjen
Dagen gryr, og sola kike inn i gruvegangan
Dagen gryr, og de unge søng de gamle gruvesangan
Dagen gryr, og sola kike inn i gruvegangan
Dagen gryr, og de unge søng de gamle gruvesangan
I gruva vart første arbeiderbevegelsa skapt
Det nye det vann, og det gamle det tapt
Og når arbeidsfolk ennu står fylka te strid
Så bygge dem videre på arven frå gammel tid
Dagen gryr, og sola kike inn i gruvegangan
Dagen gryr, og de unge søng de gamle gruvesangan
Dagen gryr, og sola kike inn i gruvegangan
Dagen gryr, og de unge søng de gamle gruvesangan