Te Vømmølfjellgruva, der går det ein måssågrodd væg Over myri så dryg, over åsa så tung og sæg Æ kjenne den vægen ifrå den gongen æ gikk'en Tre timers gange te fots ifrå folkeskikken Sluskan og busan dem låg inni gangan og braut Ingeniør Franzen og stiger Johansen dem skaut Og handelsmann Lauritzen handla og skreiv kreditt Og når lønningsda'n kom, åt lønna opp gjelda så vidt Dagen gryr, og sola kike inn i gruvegangan Dagen gryr, og de unge søng de gamle gruvesangan Dagen gryr, og sola kike inn i gruvegangan Dagen gryr, og de unge søng de gamle gruvesangan Bonden, han såg på busen mest som ein fan For oft kom ei bontaus heim og skull ha buseban Og oft kom besøk oppi gruva frå gård og grend Bongutan slo, men busan dem slo igjen Dagen gryr, og sola kike inn i gruvegangan Dagen gryr, og de unge søng de gamle gruvesangan Dagen gryr, og sola kike inn i gruvegangan Dagen gryr, og de unge søng de gamle gruvesangan I gruva vart første arbeiderbevegelsa skapt Det nye det vann, og det gamle det tapt Og når arbeidsfolk ennu står fylka te strid Så bygge dem videre på arven frå gammel tid Dagen gryr, og sola kike inn i gruvegangan Dagen gryr, og de unge søng de gamle gruvesangan Dagen gryr, og sola kike inn i gruvegangan Dagen gryr, og de unge søng de gamle gruvesangan