Tåka fra fjella kom sigende på
og samla seg rundt meg så eg ikkje fekk sjå
ho held meg for augon
men hjartet mitt ser ein skygge i tåka
Som smiler og ler
Og skyggen i tåka
Det var som han sa, ikkje vær lei deg
Alt gjenge bra
For orda blei skjøve
og nådde ikkje fram
Og tonan blei døve
Har mista sin klang
Og alt var stille med brått i si hugt
Den einaste rørsla var ei kråke på flukt
Eg såg deg i draume
Ved vegen du lå og kikka på nokon eg ikkje såg
Du var nok heilt framme og satt ved ditt bord
Ein engel held deg i hånda da du reiste frå jord
Så vegen til haugen var lengre i dag
og klokkan dei kima med mørkere slag
du levde som våren med livande sprell
Høvdingen på haugen får hvile i kveld
Mm..
Du blir nok et midpunkt med harper som let eg minnest deg bestandig
med latter og gret
Eg minnest deg bestandig med latter og gret