Mathilde Storm - Høvdingen (Fra Rådebank) lyrics

Tåka fra fjella kom sigende på og samla seg rundt meg så eg ikkje fekk sjå ho held meg for augon men hjartet mitt ser ein skygge i tåka Som smiler og ler Og skyggen i tåka Det var som han sa, ikkje vær lei deg Alt gjenge bra For orda blei skjøve og nådde ikkje fram Og tonan blei døve Har mista sin klang Og alt var stille med brått i si hugt Den einaste rørsla var ei kråke på flukt Eg såg deg i draume Ved vegen du lå og kikka på nokon eg ikkje såg Du var nok heilt framme og satt ved ditt bord Ein engel held deg i hånda da du reiste frå jord Så vegen til haugen var lengre i dag og klokkan dei kima med mørkere slag du levde som våren med livande sprell Høvdingen på haugen får hvile i kveld Mm.. Du blir nok et midpunkt med harper som let eg minnest deg bestandig med latter og gret Eg minnest deg bestandig med latter og gret