Öyle bir tablo elimdeki
Ben değil öteki adam mat çizdi
Şimdi de isimsiz her renkle
Dünyam durmuş, şehrim donmuş, evim yalnız
Düzeltmek istesem her şeyi
Haddimden daha korkunç ne olurdu ki
Şimdi de ağlattığım gece
Benim olmuş, yıldızı düşmüş, aysa yalnız
İki yüzüm birden vazgeçti varlığımdan
Utandılar yaptığımdan
Soluğum az, bakışım kan, düşüyor devran omzumdan
Caddenin pişman ışığıyım
Son bir sokak lambası altı dansıyım
Loştan az ışıttığım gece
Benden korkmuş, olan olmuş, sonum yalnız
Hoşça kal ve sadece gülümse
Hiçbir ama hiçbir anlam düşünme
Bense tam buradayım işte
Dünyam durmuş, şehrim donmuş, evim yalnız