Öyle bir tablo elimdeki Ben değil öteki adam mat çizdi Şimdi de isimsiz her renkle Dünyam durmuş, şehrim donmuş, evim yalnız Düzeltmek istesem her şeyi Haddimden daha korkunç ne olurdu ki Şimdi de ağlattığım gece Benim olmuş, yıldızı düşmüş, aysa yalnız İki yüzüm birden vazgeçti varlığımdan Utandılar yaptığımdan Soluğum az, bakışım kan, düşüyor devran omzumdan Caddenin pişman ışığıyım Son bir sokak lambası altı dansıyım Loştan az ışıttığım gece Benden korkmuş, olan olmuş, sonum yalnız Hoşça kal ve sadece gülümse Hiçbir ama hiçbir anlam düşünme Bense tam buradayım işte Dünyam durmuş, şehrim donmuş, evim yalnız