Durma karşımda sessiz
Bir söz dökülsün dilinden
Hissettiklerini söyle
Varsa kalan nefretini dök içime
Elveda sana, kurtuluyorum zindanından
Özgürleşen ruhumla canlanıyorum adeta
Damarlarlarımda hissediyorum,
Coşkuyla akan kanımı
Tekrar sürdürüyorum,
Vazgeçtiğim maceramı
Çektiğim her acı, bir hatıra kalsın
Her döktüğüm gözyaşı,
Yüceltsin beni âlemimde
Artık, görülecek hesap
Kalmadı Kapattık sanırım yıpranmış defterleri
Bir sual, takılır kalır
Bu bitap düşmüş zihnimde:
Neden göstermedin evvelden,
Fark edemediğim yüzünü?
Neden almadı Azrail
Affedemediğim ruhunu?
Bu nefret içimde, belki sonsuza kadar
Kök saldıkça daha da güçlenir
Gözlerimden sildiğim, boğuk siluetin
Beynime kazınmış, yaşattığın zulümle
Kendine gelmiş yeni bir yüz,
Uyanıyor uykusundan
Elleriyle gömdüğü kanlı kader,
Yeniden canlanıyor
Özünde sakladığı zehri,
Su yüzüne salıyor artık
Her zaman lekesiz sandığı bünyesi,
Artık kirlenmiş
Elinde tuttuğu kanlı hançer,
Kendisine saplanıyor
Aslında kazdığı mezar,
Kendisini hapsediyor