Durma karşımda sessiz Bir söz dökülsün dilinden Hissettiklerini söyle Varsa kalan nefretini dök içime Elveda sana, kurtuluyorum zindanından Özgürleşen ruhumla canlanıyorum adeta Damarlarlarımda hissediyorum, Coşkuyla akan kanımı Tekrar sürdürüyorum, Vazgeçtiğim maceramı Çektiğim her acı, bir hatıra kalsın Her döktüğüm gözyaşı, Yüceltsin beni âlemimde Artık, görülecek hesap Kalmadı Kapattık sanırım yıpranmış defterleri Bir sual, takılır kalır Bu bitap düşmüş zihnimde: Neden göstermedin evvelden, Fark edemediğim yüzünü? Neden almadı Azrail Affedemediğim ruhunu? Bu nefret içimde, belki sonsuza kadar Kök saldıkça daha da güçlenir Gözlerimden sildiğim, boğuk siluetin Beynime kazınmış, yaşattığın zulümle Kendine gelmiş yeni bir yüz, Uyanıyor uykusundan Elleriyle gömdüğü kanlı kader, Yeniden canlanıyor Özünde sakladığı zehri, Su yüzüne salıyor artık Her zaman lekesiz sandığı bünyesi, Artık kirlenmiş Elinde tuttuğu kanlı hançer, Kendisine saplanıyor Aslında kazdığı mezar, Kendisini hapsediyor