علی شبگیر – غریبه
قسمت اول :
حقیقت پیرم کرد ، از زندگی سیرم کرد // چشمامو میبندم ، از شهرتون میرم من
میگردم پی یه جایی که امثال منو میفهمن // بی لبخند ، بی حرکت ، میگندم
نمیتونم داد بزنم یا حتی خودمو دار بزنم // نمیخوام قاط بزنم و کنج اتاق لال بکپم
پشتم خم ، مشتم جمع ، همه چی به تخمم اه // با هر کی صاف بودم صاف بهم گه زد رفت
حقیقت درد داره.. ولش کن بدبخت // میخوری از پشت خنجر ، چرا بگم فرصت هست ؟
به کی باشه پشتم گرم ؟؟ خودمم گم کردم.. // تنهام ، خستم ، بدجوری بغض کردم
قسمت دوم :
تف به روت زندگی ، عزیزامو گرفتی // جوونیمو گرفتی ، رویاهامو گرفتی
عشقمو گرفتی ، پوستمو میکنی قلفطی // همه فقط زر میزنن کی میدونه دارم چه حسی !؟
این بود زندگی؟؟ این بود قرارمون ؟؟ // مشتی پَ مرامت کوو ؟؟ آخه درد بیشتر از توانمون ؟؟
من و از این عوضیا سوا بدون // از این لاشیای کور هلاک پووول
فرق داره مرامشون // تو رو میخوان واسه منافشون
من یه غریبم ، پس دور شید ازم سریع تر // مثه شما نقاب ندارم هر انیم همینم
تاوانشم میدم چون دوست دارم منو پاک ببره // قربانی تو نمیشم ! تف به روت ، فاک به همه