Tzamal - Kokkini Nixta lyrics

[Κουπλέ 1:ΤΖΑΜΑΛ] Δεν είμαι καλλιτέχνης, είμαι της πιάτσας παίχτης από τα μάτια έμαθα ότι ξεχωρίζει ο ψεύτης δεν έχω διδαχές, ηθικοπλαστικές ψάχνεις Άγιο; υπάρχουν εκκλησίες πολλές βουτηγμένος μέσ' τα πάθη μου,άνιση η μάχη μου σφίγγει ο κλοιός και το νοιώθω στο στομάχι μου δουλεύω για το νοίκι μου και για το χαρτζιλίκι μου κρεμάω τις ιδρωμένες μπλούζες μέσ΄την αποθήκη μου ξέρω τον ασφαλίτη μου, προσέχω που πάω καβατζωμένος είμαι για όπου κι αν ξεκινάω ζούμε σε τρύπες χτισμένες πριν από πενήντα χρόνια φοράμε σαν και πρόπερσι τα ίδια παντελόνια μαθαίνουμε τα μυστικά της πυγμαχίας σ΄ έναν ημιώροφο παλιάς βιοτεχνίας δουλεύουμε πολύ, πληρωνόμαστε δράμια ακούμε Σιδηρόπουλο και Σιγανά Ποτάμια συγχωρούμε αλλά ποτέ δεν ξεχνάμε αν δε σε πάμε, δε σε πάμε και δε το συζητάμε Κότσο πες τους, τι είναι αυτό που πρώτα κοιτάμε δώσε τους μία γεύση από τους δρόμους που περπατάμε φίλοι κάθονται στο πάρκο μονάχοι παραμιλάνε πληγωμένοι αλήτες που στα αλήθεια πονάνε κέρνα μια μπύρα κι άνοιξε τα αυτιά σου καλά γιατί οι πιο βαριές κουβέντες, λέγονται αργά και μη φοβάσαι, αυτά δε θα τα πω πουθενά δεν είναι γραμμένα στο σενάριο, θα μείνουν κρυφά είμαστε εμείς κι άλλοι πόσοι σε κάθε γειτονιά αιχμάλωτα καβούρια μέσα στον ίδιο κουβά σαν χειροπέδες που μπαίνουν σε ανήλικα παιδιά προσευχές τα λόγια που λύνουν τα δεσμά Reality rap, φτιαγμένο στα Βαλκάνια Θεσσαλονίκη μάνα μου ζω μέσ΄στη παράνοια [Ρεφρέν] Δεν υπάρχουν Άγιοι, όλοι χρωστάν στον Θάνατο δεν έδιωξα το μίσος μου, κάποιος μου είπε αγάπα το ζάρι η ζωή μας και εμείς φωνάζουμε ρίχτα ξεκινάει ο πόλεμος σαν κοκκινίζει η νύχτα Δεν υπάρχουν Άγιοι, όλοι χρωστάν στον Θάνατο δεν έδιωξα το μίσος μου, κάποιος μου είπε αγάπα το ζάρι η ζωή μας και εμείς φωνάζουμε ρίχτα είμαστε έτοιμοι, έτοιμοι για την κόκκινη νύχτα [Κουπλέ 2:Sadomas] Βράδιασε δειλά και είπα να ρίξω τη ταχύτητα με φίλους που γυρεύουν ζωές, πήγες στα αζήτητα τα οράματα στη μέρα μου αναρίθμητα, συστήθηκα δεν το όνομα μου δεν δείχνει που αναρριχήθηκα αγνός νιώθω σαν πιτσιρικάς μέσ΄την αλάνα μέχρι τα λεφτά στη μέση να μπουν κι αλλάξουν πλάνα πέφτεις σαν μαχαιριά στο νταβατζή απ΄τη πουτάνα κόκκινη νύχτα είναι των αδερφών μου η μάνα B-music ήχοι που βγαίνουν απ΄το ηχείο μου στίχοι φόνος με τη φωνή μου είναι το στοιχείο μου γράφω σαν μανιακός κι ας χάνω πάντα το αρχείο μου χαράζω με μελάνι στο λευκό απ΄το μελανό βίο μου (δε βλέπουν) σαν οικοδεσπότη νιώθουν, σαν να παίζουν πρώτοι φόρα έξω απ΄την έδρα τους παίρνω πατώντας διακόπτη τα βλέμματα σκότωσαν στο πάλκο τον προδότη και η παράσταση διεκόπη, η παράσταση διεκόπη τα νερά, πλημμύρισαν δρόμους και πεζοδρόμια τ΄ακουστικά στα αυτιά λες και διώχνουνε τα δαιμόνια νιώθω καλά που είμαι μόνος αυτή τη νύχτα δε κάνω τίποτα για όσα ψάχνω κι όμως τα βρήκα [Ρεφρέν] Δεν υπάρχουν Άγιοι, όλοι χρωστάν στον Θάνατο δεν έδιωξα το μίσος μου, κάποιος μου είπε αγάπα το ζάρι η ζωή μας και εμείς φωνάζουμε ρίχτα ξεκινάει ο πόλεμος σαν κοκκινίζει η νύχτα Δεν υπάρχουν Άγιοι, όλοι χρωστάν στον Θάνατο δεν έδιωξα το μίσος μου, κάποιος μου είπε αγάπα το ζάρι η ζωή μας και εμείς φωνάζουμε ρίχτα είμαστε έτοιμοι, έτοιμοι για την κόκκινη νύχτα