Trial by Error - 02. Διαχρονικό ποίημα lyrics

Οι εσωτερικές φωνές και τα τραγούδια που ακούω σταματούν απότομα από αυτόματες πόρτες και στόματα ανοιγοκλείνουν δίχως νόημα, ή μόνη ελπίδα που έχω είναι να μην ελπίζω καθόλου Αυτό δεν είναι νανούρισμα να το βάλεις να παίξει πριν κοιμηθείς δεν είναι τραγούδι για τη διαιώνιση των μελαγχολικών κλισέ ή για την αυτολύπηση θα μπορούσαμε να ήμαστε όλοι πολλά περισσότερα. Εκτός απ' το επάγγελμα μας τις χαρούμενες μάσκες που φοράμε για να διασκεδάζουμε το status quo, εκτός απ' τα γράμματα που μας μάθανε στα θρανία για να μην γράψουμε ποτέ από μόνοι μας προτάσεις κριτικής Εκτός απ' τις ουρές στα supermarket, απ' τους ρόλους που παίζουμε και απ' τους μπάτσους στο κεφάλι μας απ' τα γεμάτα κλαμπάκια τα βράδια, εκτός απ' τις λέξεις που χρησιμοποιούμε απλόχερα και τις βιάζουμε ... ελευθερία, αγάπη, φιλία, δημοκρατία, φιλοσοφία, σκέψη, πράξη... Τη μουσική που κάνω δεν την διάλεξα, αλλά τουλάχιστον δεν προσποιούμαι στον εαυτό μου και τονίζω κάθε δευτερόλεπτο ότι δεν σιγοτραγουδάω χαρούμενα τραγούδια Μια φωτογραφία, κοίταξε την, δείχνει μια μάζα αυτόματων ανθρώπων να ασχολούνται με τον εαυτό τους κάποιοι τρέχουν να προλάβουν το τρένο επειδή φοβούνται να ξεχωρίσουν σαν άτομα μάτια παλεύουν να μείνουν ανοικτά. Άλλοι φοράνε τις ίδιες εμφανίσεις λες και τα ρούχα φτιάχνουν από μόνα τους μια ομάδα, άλλοι χτίζουν την προσωπικότητα τους μπροστά σε σπασμένους καθρέφτες και όλοι ανεξαιρέτως προσπαθούν να πηδήξουν πάνω απ' τη σκια τους Θέλουμε να φτιάξουμε το παζλ της ιδιωτικής μας άνεσης αγνοώντας ότι και εμείς οι ίδιοι είμαστε κομμάτι κάποιου αλλουνού ιδέα, αυτό το τραγούδι δεν είναι κατάρα ούτε ευχή. Είναι μόνο η παρούσα εποχή. Οδηγάτε όσο πιο γρήγορα γίνεται ίσως τότε να τρακάρετε επιτέλους με την πραγματικότητα... “Οδηγάτε όσο πιο γρήγορα γίνεται ίσως τότε να τρακάρετε επιτέλους με την πραγματικότητα”... Κάθε νύχτα που βγαίνουν τα φαντάσματα της υποκρισίας εγώ κρύβομαι κάτω απ' το κρεβάτι μου, με μια αηδία που τρέμει κάτω απ' το δέρμα της μαζί μου, μέχρι το επόμενο πρωι Πόσο διαρκούν αυτές οι 8 ώρες σκοταδιού, σκέψου καλά πριν απαντήσεις όπου και αν πηγαίνω παίζω ξύλο με τον εαυτό μου και αναμασάω μεγάλα χρονικά διαστήματα αναμονής σε κλειστούς χώρους Ενας φόβος, μαζί με τον ανθρώπινο ξενιστή του, σε μια στάση λεωφορείου πιο πέρα περπατά ένα παιδί με τους γονείς του και τις φασιστικές φαντασιώσεις τους για το πως θα πλάσουν και πώς θα καταστρέψουν αυτή τη μικρή ύπαρξη Πάνω από ένα βρώμικο υπόγειο πεταμένες συσκευασίες περιττών προιόντων που φωνάζουνε τα σλόγκαν που φοράνε και συγχρόνως αποκαλύπτουν ακριβώς αυτό που δεν ζούμε και πράττουμε, νιώσε την ελευθερία, σπάσε τα όρια, ζήσε τα όνειρά σου αυτό το τραγούδι δεν είναι ποίημα, εγώ το ονομάζω δημιουργικό σκότωμα ώρας θα συνεχίσουμε να τα βλέπουμε όλα άσπρα μαύρα μέχρι να μάθουμε να ζωγραφίζουμε Ποίηση υπάρχει παντού αλλά δεν ήμαστε αρκετά ποιητές για να την δούμε... “δεν ήμαστε αρκετά ποιητές για να την δούμε” Η αποκάλυψη έρχεται, μήνυμα προς τους μελλοντικά άπιστους, πίστη στο χρήμα Η ελευθερία πέθανε παρέα με τις πράξεις που απαγορεύτηκαν από τρομονόμους Mc's μην ανησυχείτε μιλάτε πολύ δεν θα τιμωρηθείτε. Οι αρχαίες ελληνικές θεότητες δίνουν το στίγμα για ένα νέο ολυμπιακό αγώνισμα, ονομάζεται ποιος είναι πιο αληθινός Έπαθλο η μόδα του περιθωρίου που δεν άντεξε να βρίσκεται στο περιθώριο Από τα ψύχουλα φτιάχνουμε μαγιά που οι τηλεχωνευτές βαρυστομαχιάζουν μόνο με την μυρωδιά Πολλά μηδενικά προσπάθησαν να φτάσουν το ένα και τελικά κατάφεραν να επικρατήσουν πάνω στη δυαδική κοινωνία που μας επέβαλε η βλακεία της άρνησης των ενστίκτων μας και η ενστικτώδης επίδειξη όσων θεωρούνται αποδεκτά από το σύνολο σύνολο ηλιθίων ηλιθίων και των υπολοίπων που ζουν στην σκια των ηλιθίων Όλα τα όνειρα έχουν κοινό εφιάλτη τη φτώχεια την ίδια ώρα οι καριερίστες ακόμα τρέχουν και οι καιροσκόποι χάνουν τον καιρό τους κάνετε αγώνα ενάντια στο χρόνο οπότε κυνηγάτε ήττες δεν διαβάσατε ποτέ την ουσία των παιδικών σας ηρώων Προτιμήσατε τις εφημερίδες, τα εγχειρίδια καλού σεξ και βιβλία με τέλειες ιδεολογίες επαναστάσεων. Σώστε και λίγο εσάς πριν σώσετε τους άλλους Κοιτάξτε καμιά φορά ουρανό και πετάξτε με τα φτερά της φαντασίας σας αν δεν τη σκοτώσε ο τυφλός ρεαλισμός σας. Είναι επικίνδυνη η γοητεία όσων δεν έχουν νόημα, ουσία ή εξυπηρετούν κάποιο ανώτερο σκοπό. Διαχρονικό δεν είναι τίποτα πέρα από αυτό που εμείς ονομάσαμε έτσι, επειδή πιστέψαμε πως είμαστε κάτι παραπάνω από απλοί επισκέπτες