Stixoima - Oρίζoντας lyrics

Σε μια γραμμή τόσο ευθεία και τόσο απόλυτη/ Σε αυτή που πάντα επιστρέφαμε ξυπόλητοι/ Εκεί γυρίζουμε όταν κυνηγιέται ο νους μας/ Εκεί κάτω απ’ τις εκκλησιές και πάνω απ’ τους ναούς μας/ Και ζούμε όσο μια λάμψη στον Γοργοπόταμο / Κρατάμε όσο ένας χορός σε ένα βράχο απότομο/ Αυτά τα μέρη είναι φτιαγμένα από το αγέρι/ Απ’ τα λόγια του Ρίτσου, την ματιά του Σεφέρη/ Με αυτά περνάμε εμείς τους φασιστοαιώνες/ Σε Πίνδους Δερβενάκια σε Ρούπελ και Μαραθώνες/ Στου κλαρίνου τον ήχο, του Σολωμού τον στίχο/ Μπροστά στα πολυβόλα στης Καισαριανής τον τοίχο/ Κάτω απ’ τις εκκλησιές και πάνω απ’ τους ναούς μας/ Κάτω απ την ιστορία μας και πάνω απ’ τους θεούς μας/ Εκεί που τα παιδιά των ανθρώπων παίζουν ακόμα/ Κάτω απ’ τον τάφο του Χριστού πάνω απ’ τον Παρθενώνα/ Και μείς επάνω στου πολέμου αυτού την μαύρη κόχη/ Μασάμε το δίχτυ σα ψάρια μέσα στην απόχη/ Μετά την προδοσία του φιλιού έρχεται η λόγχη/ Στα πιο σκυφτά μας ναι και στα πιο μεγάλα όχι/ Κάτω από την παχιά σκιά των αγαλμάτων μας/ Πάνω στην μέθη των φρικτών συναισθημάτων μας/ Εμείς χορεύουμε θάβοντας τους δικούς μας/ Εκεί κάτω απ τις εκκλησιές και πάνω απ’ τους ναούς μας/ Κάτω απ’ τους τρούλους και πάνω απ’ τα αετώματα/ Με δυο πελάγη που πάντα ξεβράζαν πτώματα/ Πάνω σε μια γραμμή θα σβήνει πάντα ο νους μας/ Εκεί κάτω απ’ τις εκκλησιές και πάνω απ’ τους ναούς μας/ Αυτή η γραμμή είναι χαμένη στο σκοτάδι/ Συντρίβεται από κάποιον διάβολο και κάποιον Αδη/ Μα αυτή ξαναγεννιέται σα παιδί μες το Dachau/ Μέσα στο μικροσκόπιο κάποιου Παπανικολάου/ Μοναχή της σε κάμαρες κλειστές με ένα πείσμα/ Αυτή η γραμμή διαθλάται σαν το φως μέσα στο πρίσμα/ Και έτσι φωτίζεται αυτός ο ουρανός/ Έτσι ραγίζει την πέτρα της Επιδαύρου ο χορός/ Και η πέτρα γίνεται γλυπτό και κραυγή/ Και αυτά τα χώματα ποτίζονται με αξίες και οργή/ Και αυτή η γραμμή περνάει απ’ τη μάνα που φίλα με στοργή/ Και από τα χέρια ενός πατέρα που τροχίζει τη γη/ Πάντα θα υπάρχει ένας Βάρναλης να γράφει βαθιά/ Και ένας Μάνος να φτύνει πάνω στο κτήνος καρφιά/ Και η αλήθεια του Κάλβου περιπλανιέται βαριά/ Μα εσείς δεν έχετε ούτε αρετή ούτε τόλμη καμιά/ Κάτω απ’ τις εκκλησιές και πάνω απ’ τους ναούς κάθε λαού/ Υπάρχει η τέχνη και η επιστήμη του νου/ Και οι ιδέες που ξεπλένουν την βρωμιά του κενού/ Μα εσείς δεν είστε από δω, θα είστε από κάπου αλλού/