Stixoima - Nερά του Γάγγη lyrics

Αν καταλάβαινες όλα θα ταν αλλιώτικα/ Μα εσύ δε ξεχωρίζεις αριθμούς από ποιότητα/ Και ίσως γιατί για αυτούς είσαι ένας αριθμός/ Αλλά αν είσαι αριθμός γιατί σου δώσανε ταυτότητα/ Η αξιοπρέπεια δεν εκλέγεται κερδίζεται/ Και απόψε τραγουδάω για οποίον δε χαρίζεται/ Αυτό εδώ είναι για αυτούς που δεν κοιμίζετε/ Γαμιούντε όλοι οι πρόθυμοι που πατέ και ψηφίζετε/ Και κάνουν το μυαλό κιμά το πνεύμα οινόπνευμα/ Φτιάχνουν μυαλά τυλιγμένα με συρματόπλεγμα/ Στις γειτονιές ο τζόγος κάνει πραξικόπημα/ Τίποτα δε συμβαίνει μάγκα όλα γίνονται σκόπιμα/ Και πίσω απ’ την τυφλή και κάτασπρη βιτρίνα τους/ Εσύ θα κυνηγάς το εύκολο το χρήμα τους/ Χιλιάδες έξυπνοι δε χορτάσαν την πείνα τους/ Και εσύ είσαι άλλος ένας βλάκας μεσα στην κομπίνα τους/ Μες την κοινωνική απάθεια και αφέλεια/ Σφίγγει η μέγγενη δείχνοντας τη συντέλεια/ Εκεί που ξεδιψάει η ζωή για πολυτέλεια/ Κυλάνε τα νερά που οδηγούν στην υποτέλεια/ Μες τα νερά του Γάγγη όλα θολά/ Ψάξε ένα όνειρο να βρεις και να ποντάρεις πολλά/ Βρες έναν άνθρωπο να του μιλάς και να σου μιλά/ Γιατί μες τα νερά του Γάγγη είναι όλα σιωπηλά/ Μες τα νερά του Γάγγη όλα σκοτεινά/ Και μια γενιά σαν τον ληστή μέσα στο σπίτι του φονιά/ Αυτό σημαίνει μια γενιά μες τα σκουπίδια μουνιά/ Να πα να γαμηθείτε εγώ δε κολυμπάω στη βρωμιά/ Και ξεχειλίζει ο Γάγγης μέσα απ τα τηλεφωνά/ Χωρίς να ξέρεις ποιου φωνή φέρουνε τα φερέφωνα/ Και όσοι σου μίλησαν για ομόνοια και συμπόνοια/ Τους πίστεψες και εκείνοι σε πάτησαν στην Χαιρώνεια/ Ότι σου δείχνει η οθόνη δεν είναι εκεί/ Και δε πιστεύω σε καμιά υπευθυνότητα εταιρική/ Σε αυτόν τον ποταμό τα θύματα μονάχα ακούν/ Πέντε κανάλια φωνάζουν και οι τράπεζες νομοθετούν/ Μπρος τα μικρόφωνα οι βλάκες ξεκατινιάζονται/ Γιατί δε μάθαν λέξη απ’ όσα δε διαβάζονται/ Με τους ρουφιάνους καλοσύνες δε χρειάζονται/ Στη χώρα που οι μπάτσοι κι οι φασίστες συνεργάζονται/ Και από ότι βλέπω τα παιδιά τουμπεκί/ Και αυτή η ζωή να μη πηγαίνει ούτε από δω μέχρι εκεί/ Μέσα σε πόλεις που μοιάζουν ψυχιατρική κλινική/ Και όλοι οι φίλοι σκορπισμένοι σε Ευρώπη κι Αμερική/ Και έτσι συντρίβονται οι κοινωνίες του τόπου/ Κάτω από τις ερπύστριες του πρέπει και του όπου/ Και ανάμεσα στην αστραπή και την βοή του κρότου/ Φαίνεται η στόφα του λαού και η παστά του ανθρώπου/