Stixoima - Mέρα που Σκεφτήκαμε Eμάς lyrics
Ήταν μια μέρα που ξημέρωσε αργά/ Που την προηγούμενη δεν έπεσες για ύπνο γοργά/ Ήταν η μέρα που δεν έγινε η ψυχή μας κιμάς/ Ήταν η πρώτη μας ημέρα που σκεφτήκαμε εμάς/ Αυτός ο κόσμος δε πεθαίνει για ό,τι έχει φτιαχτεί/ Σα τον κισσό πάνω στο χρόνο ψάχνει να αναδειχθεί/ Ήταν εκείνη η πρώτη μέρα που δεν πήγαν δουλειά/ Γιατί καθίσαν στο κρεβάτι κι αντάλλαξαν φιλιά/ Ήταν εκείνη η πρώτη μέρα που έμεινες στη φωλιά/ Γιατί έψαξες σ' εσένα και όχι που ειν'τα κλειδιά/ Ένα πρωί που απ' την ψυχή σου έφυγε όλη η σκουριά/ Εκείνο το πρωί οι γονείς σου κάναν κι άλλα παιδιά/ Ήταν εκείνη η πρώτη μέρα που μου είπες μπορώ/ Μου χαμογέλασες γλυκά και βγήκες απ' τη σωρό/ Η ώρα έχει πάει δέκα και ακόμα απορώ/ Γιατί σε βλέπω χαμογελαστό μετά από καιρό/ Εκείνο το πρωί σκεφτήκαμε εμάς/ Και δε γουστάραμε να γίνουμε οι σκλάβοι της χρονιάς/ Όλο πεθαίνεις για τους άλλους ζήσε λίγο για μας/ Φέρε μου πίσω αυτή τη μέρα που σκεφτήκαμε εμάς/ Ήταν η μέρα που σκεφτήκαμε εμάς/ Που όλα τις τα δευτερόλεπτα κυλούσαν για μας/ Ήταν η μέρα που δε σ‘ ένοιαζε τι λέει ο ντουνιάς/ Είχες την αύρα του νερού και τη μορφή της φωτιάς ναι/ Ήταν η μέρα που σκεφτήκαμε εμάς/ Τότε που όλα σου τα θέλω ήτανε μόνο για μας/ Κι έπαιζες όπως παίζουν τα παιδιά της γειτονιάς/ Είχες το χρώμα του ουρανού, τη μυρωδιά της στεριάς/ Εκείνο το πρωί θυμάμαι να μιλάς με πυγμή/ Και στην τηλεόραση δεν κοίταξες για μία στιγμή/ Γιατί αυτοί είναι όλοι ρουφιάνοι και το πήρες γραμμή/ Πως για να ζήσουμε εμείς όρθιοι θα πέσουν αυτοί/ Είναι η μέρα που σκεφτήκαμε εμάς/ Γιατί έχει φτάσει μεσημέρι και εσύ ακόμα γελάς/ Και αυτά τα νιάτα μας πετάνε σαν πουλιά απ΄τα κλαδιά/ Δουλέψαμε και φάγαμε όλοι απ' την ίδια σοδειά/ Και το απόγευμα της μέρας το θυμάμαι καλά/ Δεν εκβιάζανε τους γέρους μας για λίγα ψιλά/ Όσοι μας χλεύαζαν τη μέρα μας κοιτάνε δειλά/ Και οι τύραννοι μας μες στο χώμα σκεπασμένοι καλά/ Αυτή τη μέρα με αγάπησες για πρώτη φορά/ Αν είσαι δίπλα μου στο θέρος θα'μαι κει στη σπορά/ Άμα κρατάς εσύ το νότο, θα' μαι εγώ στο βορρά/ Μπροστά στο ίδιο το απόσπασμα στην ίδια σειρά/ Και ήρθε το βράδυ της ημέρας που σκεφτήκαμε εμάς/ Και σβήσαμε στη ζεστασιά μιας παιδικής αγκαλιάς/ Αυτή η ζωή κρατάει όσο και το φως της φωτιάς/