Stixoima - Eλεύθερη Tέχνη lyrics

Σ’ οποίο λιμάνι και να βγω ξέρω πως θα ‘σαι και εκεί/ Απέναντι σ’ όλο τον κόσμο τόσο μοναχική/ Οποία στεριά και να πατήσω εκεί θα δίνεις παρόν/ Εσύ ελεύθερη τέχνη ανελευθέρων λαών/ Που βάζεις όνειρα και στόχους στα μυαλά των παιδιών/ Και ήσουνα πάντα σαν την αίρεση στ' αυτιά των πιστών/ Εσύ είσαι, εσύ είσ’ η τέχνη των ατσάλινων τροχών/ Και των χαμένων ονείρων στα ίχνη των μολυβιών/ Και πάει κάπως έτσι, πάει κάπως έτσι που λες/ Με αυτού του κόσμου τους φασίστες εσύ παίζεις μπουνιές/ Για ‘μένα χιπ χοπ είναι καύλα κι είναι λέξη καυτή/ Πάμε να φύγουμε καρδιά μου τι να νιώσουν αυτοί/ Εσύ ανθίζεις όπου οι άνθρωποι δουλεύουν σκυφτοί/ Και φτιάχνεις πλαίσιο ηθικό για το παιδί να κρυφτεί/ Εσύ είσαι φλόγα στη φωτιά στα μάτια των χορευτών/ Εσύ είσαι χρώμα μες στο χρώμα των βαμμένων τειχών/ Και ποιος να νιώσει τι να νιώσει και να θυμηθεί τι/ Εσύ τον σεβασμό απ’ τους λίγους είχες πάντα κριτή/ Και ποιος να νιώσει, τι να πει και να τα μάθει σε ποιον/ Εσύ είσαι φύση που αναπτύσσεται και σπάει το μπετόν/ Για αυτό είσαι τέχνη ανελευθέρων λαών/ Γιατί σε κοινωνίες ανθίζεις κατωτέρων θεών/ Και είναι από πίσω σου στρατιές ανελευθέρων παιδιών/ Εσύ ελεύθερη τέχνη ανελευθέρων λαών Και πάει κάπως έτσι, πάει κάπως έτσι που λες/ Με αυτού του κόσμου τους φασίστες εσυ παίζεις μπουνιές/ Για ‘μένα χιπ χοπ είναι καύλα κι είναι λέξη καυτή/ Πάμε να φύγουμε καρδιά μου τι να νιώσουν αυτοί/ Και ποιοι να νιώσουν, τι να πουν και να τα μάθουν σε ποιον/ Εσύ είσαι φύση που ανοίγει και που σπάει το μπετόν/ Και είναι από πίσω σου στρατιές ανελευθέρων παιδιών/ Εσύ ελεύθερη τέχνη ανελευθέρων λαών/ Και εσυ ελεύθερη τέχνη θα είσαι πάντα εδώ/ Μες στην καρδιά μου μέσα στο θωρακικό μου κλωβό/ Για να κρατάς με χίλια ζόρια ένα παιδί ζωντανό/ Να του θυμίζεις πριν ανέβω τι σκατά εκπροσωπώ/ Και η ουσία σου είναι εκεί στα ουρλιαχτά των γραμμών/ Στο σεβασμό μέσα σε κύκλους των μεγάλων μαχών/ Και ότι σε πλήγωνε πάντα έβγαινε απ’ το ίδιο καρμπόν/ Από τους μάταιους πόθους των αστικών μας κελιών/ Και όσο κι αν η ξεφτίλα κάποιων μου χαλάει το γλυκό/ Στα μάτια μου θα ‘σαι για πάντα ένα κορίτσι μικρό/ Που στο ένα χέρι του κρατάει τη φωνή μιας γενιάς/ Και στ’ άλλο χέρι του σφιχτά τους νόμους της γειτονιάς/ Από τη μοναξιά των βράχων ως τη γη των θεών/ Και κάτω απ’ τη σκιά των φόβων στις καρδιές των παιδιών/ Εσύ είσαι δρόμος μες στους δρόμους για όποιον θέλει να βρει/ Εσύ είσαι λόγος μες στους λόγους για όποιον έχει να πει/ Και πάει κάπως έτσι, πάει κάπως έτσι που λες/ Ειν’ η ευθύνη σου μεγάλη όταν μιλάς σε γενιές/ Και το μολύβι αυτό είναι όπλο που στα χέρια κρατάς/ Και αυτή η δίψα σου δε σβήνει όσο μακριά και να πας/ Εσύ είσαι η τέχνη των αιώνιων δεσμών/ Μεταξύ των ανθρώπων και μεταξύ των μηχανών/ Εσύ είσαι, εσύ είσ’ η τέχνη φίλων παντοτινών/ Εσύ ελεύθερη τέχνη ανελευθέρων λαών/