Sponty & εσωστρεφής - Rap kai frikes lyrics

η φάση μου είναι ραπ και φρίκες πάνε μέρες που έκαψα τις σελίδες πάνε μέρες τι άκουσες για μένα και τι είπες κοιτάζω το ταβάνι με αλκοόλ και συναισθήματα τις νύχτες βγάζω το χειρότερο μου εαυτό στο χάρτινο κόσμο που ζω για να επιβιώνω στις συνθήκες νιώθω ένα χάος από δώ μέχρι το διάολο και είναι σίγουρο πως τίποτα δεν λύνεται με διάλογο φεύγω,δε ξέρω πόσες μέρες έχω ακόμα και δε με έψησε καθόλου να τις ζήσω όντας σε κώμα ευθύνη μας η φτήνια των ανθρώπων ευθύνη μας η ασχήμια των προσώπων είναι ευθύνη δική μου-δική σου στο τέλος πλησιάζω μοναχά για να ακούω τη φωνή σου και εσύ με ρίχνεις άτσαλα μεσ΄το κελί σου ψιθυρίζεις ένα στίχο και μπαίνω στη φυλακή σου το τέλος δεν με νοιάζει καν- το αυθόρμητο εγώ μου είναι υπαίτιο για όσους δε μου μιλάν έχω δυό μάτια , μάθαν μάτια να κοιτάν και δυο αυτιά που ακούν πολλά μα είναι λίγα όσα κρατάν λυγίζω απο ρουτίνα μέσα σε τέσσερις τοίχους άνοιξη το'γραψα δεν είδα να ανθίζει μέσα μου τίποτα τη νύχτα ηδύποτα τα βλέμματα μας ύποπτα πόρνη μη νοιάζεσαι για τίποτα ξεψύχησα για να ριμάξουμε τα όρια μα μ'άτομα που οριοθετούνται είμαστε ανόμοια έλα και πάρε με απο δω , δώσε μου ένα λόγο για να γράψω και σ'αυτό θα στηριχτώ ει,είπα σ'αυτό θα στηριχτώ δωσε μου ενα λεπτο για να πεταξω και θα φύγουμε απο δω κάνει κρύο στο μπαλκόνι το ξημέρωμα και με τα μάτια σου χθες το βράδυ , νύχτες ξημέρωνα έλα και πάρε με απο εδώ εσωστρεφής : ονειρεύομαι όλα τα μέρη που πήγες όταν ξύπνησεις θα καταλάβεις όλα αυτά που είχες έχω ακυρώσει την ψυχή μου και δεν προσπαθώ να αλλάξω γιατί η αλλαγή μου άλλαξε τις νύχτες ασυνείδητα , ήδη τα μάτια φύλλαγα οξύμωρα χαμόγελα σβηστήκανε με ελπίδες ναι, η φάση είναι ραπ και φρίκες απο τότε που γεννήθηκα κολυμπώ σε ελπίδες πλαστικές γιατί δεν πέταξα πάνω απο'κει που πήγες η ασυνείδητη μορφή μου παγιδεύει τα εσώψυχα ενός παιδιού σε ασύμμετρες στοίβες αν με γνωρίζεις , θα γνωρίζεις πως με ρίχνεις Κι'άμα σηκωθώ θα σηκωθώ ξανά για να με ρίξεις να δω τι θα καταλάβεις απ'όλο αυτό θα είμαι εδώ για να με ρίχνεις μέχρι να με αγαπήσεις το χρώμα νομίζω πως δεν είναι το παν αλλά το γκρίζο μου κοιτάν παιδιά με λάθος υποδείξεις απο δω και πέρα όλα σε μια μέρα δε τα πρόλαβα για'υτό τα χέρια μου είναι κλεμμένα είναι δεμένα με τη φρίκη του χαρτιού και αν λυθούν την επομένη μέρα θα τα βρω κομμένα ραππάρω το μαύρο κελί που θα μπει στην ψυχική μου ροή αν πάρω το μαγικό μου κλειδί θα ανοίξει μια διαδρομή κλείνοντας μία μου πληγή- ρίχνοντας ψέμματα στη γη ο θάνατος μας σταματάει με ζωή και η ζωή μας ξεκινάει με το κατάλληλο φιλί στο γαμημένο μου μπαλκόνι απο παιδί ρομαντικά - μη στηριζόμενος περίμενα αυγή περίμενα να βγει το φώς απο τον εαυτό μου μετά ξύπνησα - το όνειρο μου βρίσκεται στην αρχή