Sonder - Gama mou tin kardia lyrics

[Κουπλέ 1: Βδέλυγμα] Βδέλυγμα, μαλάκα, αν δεν κατάλαβες καλά Κρυφές αδερφές μου παίρνουν πίπες στα κρυφά Χάπια αναρωτιούνται γιατί δεν είμαι καλά Κρίσεις πανικού μου καταστρέφουν τα μυαλά Με θέλουνε κοντά γιατί είμαι καύλα Βγάζω απ' το στομάχι μου τα ναύλα Μπάζω στο δωμάτιο ξυράφια να κοιμάμαι άνετα Δίνω στη μάνα σου να μαγειρέψει άντερα Λεν' πως τα βλέπω όλα μαύρα (μα) σπασαν τον διακόπτη μου (και) δουλεύω τα βράδια Βγάζω λεφτά να 'χω ελάχιστα στη νέα δυστοπία Πουλώ το ραπ μου, πούλο το ραπ σου Οι μισοί μου φίλοι λεν' πως θα πεθάνουνε Οι υπόλοιποι ούτε που μου μιλάνε Τι θα βρεις να πάρεις απο 'μενανε ζητιάνε; Τετράδια με ρίμες τα κεφάλια να κουνάνε τα παιδάκια που γλεντάνε ρωτάνε που θέλουμε να το πάμε Ζητάμε να μην ξερνάμε Μην ακολουθείτε τα λογάκια μας μικροί Φτιαχτε τη ζωή σας κι ως εκεί Όλα γαμιούνται κι αν μπορείς λύσε το πρόβλημα Θα 'μπαινα στην ΚΝΕ αλλά δε δίνουν φιλοδώρημα Δε θα 'θελες έναν ψυχασθενή ν' ασκεί πολιτική, έτσι κι αλλιώς Ο πόνος είν' απεριόριστος κι ο χρόνος μας κυλάει Κι αν θες να μου τις βρέξεις με λάθος πούστη διάλεξες να μπλέξεις Δοκίμασε καλύτερα φιλιά Δώσ' μου ελπίδες και γάμα μου την καρδιά [Κουπλέ 2: Sonder] Σκάω στο πάρτυ με μάτι σε φάση Κυριάκου Μητσοτάκη και κοιμάμαι σαν τον Τάκη ώσπου με βρίσκει αυτή Μου 'πε αν μ' έχεις ανάγκη νταξει, τότε φεύγουμε μαζί Μα μόλις ξέρασα στ' αμάξι μ' άφησε σε μια στροφή Σύνδυασμοί χημικοί, διπολική ταραχή κι υστερία φωνή Ιστορία χαζή μα μαζί την χαζέψαμε, χέσε με, δεν είσαι η μόνη τρελή Η πόλη θολή όπως το βλέμμα σου κι όμως ο νους σου ξυράφι Μου σκάβει τη φλέβα μου και με το αίμα μου στίχους καλύτερους από εμένα γράφει. Είμαστε λάθη και θα φρικάρει οποιοσδήποτε μάθει πως όχι δε σβήνουμε. Ήρθαμε όχι για να μείνουμε μα για να γίνουμε Να πηδηχτούμε, να φύγουμε. Τι κι άμα πνίγομαι, τι... Μου 'πε θα 'ρθει να με βρει μα είχε πιει φυσικά και ποτά και md και κοιμήθηκε σ' ένα σπασμένο ταξί το πρωί Έχω βαρεθεί να μην τη βαριέμαι και δες με, πέφτω ξανά Έχουμε πει πως αν πεθάνει ο ένας ο άλλος θα γελά Κι αυτή ξεκίνησε ήδη να χαμογελά αμυδρά κι εγώ δε ξέρω αν θα διαλέξει κατσαβίδι ή σουγιά