Sanaz Zaresani - Black Coffee lyrics

این یه ترانه ای مرده است تعبیر قهوه ای تلخ توی تفاله های یک کابوس تعبیر خط خطی های شعرای زخمی ِ کهنه که زوزه میکشن تو گلوم هرروز من اون ته فنجون مثل مترسکی که بین یه گله کلاغ گوشتخواره دارم تکه تکه می میرم هرچی که مونده از سایه ام می ریزه اون ته فنجون دارن صدامو آتیش میزنن ته مونده ی چشمامو روی نیزه ها کردن گل می کشن بومیای قبیله خاکسترم رُ باد مثل یه لنگه جوراب انداخته رو صورتِ ساعت دالی دارم ذره ذره می میرم ته این فنجون یه مرده داره میخونه تو تفاله ته این فنجون قبرِ یه آدمک زنده به گوره ته این فنجون