En mia kelo loĝas viroj sen viŝaĝ' Mi ilin vidas nur en la mallumo Sur la ŝtuparo pasas h*moj sen kuraĝ' Sen kuraĝ', sen kuraĝ' En koridoro jen spureto: vinbotel' Ili ne ordigis bone sian ĉambron Mi povus tute bone esti unu el Unu el, unu el Estu ĉiam ĉe mi Kara restu ĉiam apud mi Estu ĉiam kun mi Kara restu ĉiam apud mi Ĝis la fin', ĝis la fin' Tra la fenestro mi rigardas al la trajn' Vi povas esti en ĝi, sed mi budas Mi plu atendas, vi alvenos iam ajn Iam ajn, iam ajn Espero estas la vualo de la ver' Nuboj sen koloro kaŝas Sunon Ĉu estas krim' deŝiri iom da tener'? Da tener', da tener' Estu ĉiam ĉe mi Kara restu ĉiam apud mi Estu ĉiam kun mi Kara restu ĉiam apud mi Ĝis la fin', ĝis la fin'