Paul de Munnik - Nieuw lyrics

Geen idee Hoe lang ik had gelopen Voordat ik het strand vond Voordat ik de zee voor me zag Ik weet alleen Ik was die ochtend vroeg gaan lopen Om te ontsnappen aan de afgrond Die me riep En open voor me lag En ik stuiterde mezelf Van de duin af naar beneden Als een kind intens tevreden Als de jongen die ik was En de zon brak opgetogen Juigend door mijn hoofd in Verbrandde daar de onzin Verschroeide het tot as En het water lachte 'Kom dan, jongen Vul je longen Zoek je adem in mijn diepte Vind je nieuw begin.' Ik trok de kleren van mijn lijf en dwong Mijn hart weer jong Vertrouwde op de golven En toen lag ik er al in En ik was vrij Ik was mezelf die ik geweest was Vergeten in de stilte Ik vond de bodem Voor een nieuw bestaan En ik zwom door Met mijn handen bij de aarde In een zoektocht tot daar waar de aarde mij vanzelf Zou laten gaan Waar het donkerder dan duister En je echt niet verder kunt Voorbij mijn eigen dieptepunt Lager was ik nooit gegaan En op dat punt gekomen Waar je oren bijna knappen Daar liet de aarde mij ontsnappen Duwde mij bij haar vandaan En de hemel lachte 'Kom dan, jongen Vul je longen Geef je over Maak een einde aan je vlucht En mijn hoofd brak door Het water heen De zon scheen in mijn ogen Druppels regenbogen Ik zoog m'n longen vol met lucht En ik was nieuw Wat ik zelf nooit had verzonnen Ik had vijf meter maar gezwommen Om er uit te zijn Ik stond op en liep rustig naar de kant