I hocke syt tage hie im ochse besser gseit I schtahn e bitz im schilf I ha ne zettu vo ihre i mym hosesack druf schteit: «mach's guet» & wäge desse bin I hie dür ds fänschter gheit oktoberblaus aabe- liecht & d vögu si längschtens ungerwägs bis uf die paar da i mym hingerchopf wo säge: «alleini wird dä winter huere- läng.» I idiot I ha gmeint I heig niemer nötig so oder so ersch rächt ke frou wo sech ufdrängt wenn I wett alleini sy jitz wär I froh sie drängti sich mir uuf I la se gah bhüet se dr himmel egal wo sie isch weisch sie cha sueche wo sie wott aber e maa wie mi fingt sie nid wenn I's morn schaffe de fahren I a flug- platz & warte dert bis da** sie wieder chunnt we sie würd schtärbe de nähmt I mir gloub ds läbe & liess mi begrabe i ihrem grab