Nul7Negen - Verdriet, Angst en Regen lyrics

[Hook: Ill Material] Ik heb problemen, ik voel verdriet angst en de regen Op zoek naar mezelf in een inmense leegte Leugens en zondes overheersen het leven Maar ik, ikzelf zal mijn eigen cirkel doorbreken (leegtes) [Verse 1: Ill Material] Ik mag niet praten want mijn maag is tevreden in wezen Maar een gapend gat in mijn geest tekent mijn leven Stenen van gemeende verwijten naar mn kop gesmeten Steken van je meisje die zich had vergrepen aan penis Dus geef mn eind vanuit verschillende belevingen Totdat me werd verteld dat het al bepaald was, genetisch en Steeds gewaarschuwd voor de slapende menigte Blijf niet kleven op die pagina je dwaalt in het verleden Mijn toekomst had men al lang opgegeven Men had berekend wie in de stad te zullen zien bedelen Men verwachtte mijn kans op een goot leven, extreem hoog Ik werd constant ingeschat voor een complete leeghoofd Ik leef mijn droom, negeer opmerkingen van derden Bekeek de troon en regisseer de werking van mijn hersenen Mijn pen voelt mijn tekst en schetst de pret van mijn denken Het gat in mijn geest is slechts een portret van ellende [Hook: Spinal] Ik heb problemen, ik voel verdriet angst en de regen Op zoek naar mezelf in een inmense leegte Leugens en zondes overheersen het leven Maar ik, ikzelf zal mijn eigen cirkel doorbreken [Verse 2: Spinal] Ik zet mijn stap, voor stap, ik vertel je waar ik aan dacht Wat? terwijl jij lacht wordt er een klein meisje verkracht Wie zoekt die vindt (niet ik), ik ben rijp voor de slacht Een lijk in mijn graf (waarom?) mijn moeder drinkt Ik praat voor mijn aders en het bloed erin Niet voor de vader maar zijn vervloekte kind Geef het water omdat hij die wordt ondervoed niet drinkt Buiten het kader, haat is wat mijn gevoel verdrinkt Ik kan er niet tegen, ik loop s'avonds laat alleen in de regen Want mn geweten zegt me dat ik niet eeuwig kan leven Helaas, ik ben in mijn verbeelding gebleven En voel nog steeds de kou Van toen ik het in de sneeuw had geschreven Ik vecht tegen lust, drank, vrouwen en d** Kou, des te ouder de vrucht des te grauwer de lucht Ik ben depressief en ik kan niet slapen Niemand ademt anders, stuk voor stuk Zijn wij allen gevangen slaven [Hook: Mortier] Ik heb problemen, ik voel verdriet angst en de regen Op zoek naar mezelf in een inmense leegte Leugens en zondes overheersen het leven Maar ik, ikzelf zal mijn eigen cirkel doorbreken [Verse 3: Mortier] Gewoon een dag in augustus '81 In eerste instantie heel onschuldig en prachtig Nieuw leven, nieuwe kansen maar ruzies branden Verbroken banden en mensen met vuil aan hun handen Ik als kind was de dupe van die sh** Daarom lag ik periodes eenzaam in een krib Gedwongen vertrokken naar een ander klimaat Want mijn verwachting was de dood of een leven op straat Ik doe mijn best, ga goed om met mijn woede Maar het is moeilijk als je niet naar feiten kan zoeken Gedachten vechtend voor vrijheid verstrikt in een web Opgejaagd door een spin als een weerloos insect Zonder muziek kwam ik steeds weer in de sh** terecht En nu mét, worden bergen emoties verzet Alfredo, nul zeven negen mijn relaas Het harde leven vol met liefde en haat