Moddi - Kjerkegård ved havet lyrics

Kjerkegård ved havet Sola flyt som gull i disen Der vi styre inn mot land Og finn ly førr nattebrisen Ved ei lun og sørvendt strand. Her gror skjørbuksurt i sanden Lenger opp enn floa når, Og fra støa finn eg stien Mot en gammel kjerkegård. På ei stille midnattsvandring I ei nordnorsk natt i juni Ser eg kors med navn og årstal L mellom reir med egg og dun i. Her går livet mot førrnying Mellom gamle, glømte grave I en kort og hektisk sommar På en kjerkegård ved havet. Hit kom de som stormen sparte, Her ligg de som gjekk og venta, De som fall førr tæringssotten, De som spanskesjuka henta. På de gamle, morkne merkan Kan eg endå namnan lese, Og eg spør meg sjøl: Kem va dem, De som søv her under greset? Kem va du, Elfrida Angel, Som så kort ei liv fekk låne? Fekk du dansa før du døe, 17 år og knapt en måne? Eller du, Andreas Hansa, E du av et folk eg kjenne? - Og med handa mot et gravkors Høre eg en båt som lende: Mannemål i sommarkvelden, Lyd av tunge åttringsåre, Folk som dreg en kjøl mot sanden, Løfte opp ei svartbredd båre. Og i sus av nattebrisen Kan eg ane enkegråten Der et likfølge pa**ere Etter stien ifrå båten. E det ekko av en salme? Bibelord til trøst i nøa, Vigsla mold mot kistelokket, Steg som fjerne seg mot støa? Synet kverv og tankan klarne Der eg våkne opp av transen, Mens en flokk med svarte skarva Segle inn i nattsolglansen. På den gamle kjerkegården, Vendt mot ver og vinterstorma, Ligg historia begraven Om et folk som havet forma. Her søng vinden sine salme I en hardfør, arktisk flora Som slår rot og pine næring Av den magre skjellsandjorda. Men der lys tiriltunge Bak herakleum og karve, Som ei helsing til de unge Som en vedhard kyst fekk arve. Og i nord, mot nattsolbrannen, Mumle havet sine minna, Som en mollstemt orgelfuge Under bratte gråsteinstinda.