Mikołaj Sęp Szarzyński - Pieśń I (O Fridruszu) lyrics

Pieśń I O Fridruszu, który pod Sokalem zabit od Tatarów roku Pańskiego 1519 Umysł stateczny i w cnotach gruntowny Kto ma od Boga, żywie świętym równy; Nie tylko wytrwa gniew szczęścia surowy Ale i łaską wzgardzić jest gotowy Tysiąc przykładów! Ale dostateczny Słów moich świadek sam Fridrusz serdeczny Który to sprawił, że sie mniej wstydamy Blizny, prze upór co nieszczęścia mamy Na Sokal wojska gdy już płaczliwego Ostatek uwiódł od rąk okrutnego Pohańca, — wolny, serce nielękliwe Odkrył, te słowa mówiąc pamiętliwe: „Farbę Bugowej, widziałem, krew wody Nasza zmieniła, prócz pohańskiej szkody Skryły się pola pod zacnemi ciały A mnie, niestetyż, kto w te zagnał wały? Bojaźń wyrodna w serce me nie wchodzi Lecz, mogąc pomóc, żywiąc, umrzeć szkodzi Choć miejsce wzywa, i dusza uczciwa Krwią, ciałem, zbroją, sławę kupić chciwa Ale jeszcze trwa ten targ: otwórz bronę Otwórz, już mię wstyd mur mieć za obronę; Niechaj przypłaci pohaniec zdradliwy Że tył mój widział, gdym zbrojny i żywy” To rzekszy, jako z działa śmiertelnego Kamień, płomienia gwałtem siarczystego Z hukiem wyparty, jako przez wiatr rzadki Leci przez ciała, dając im upadki: Tak mężny Fridrusz, gniewy ślachetnemi Zapalon, z zamku z krzyki rycerskiemi Wypadł i przeszedł zastęp niezliczony Swą i tatarską prawie krwią zjuszony Tam zaś, by tygrys, gdy swe baczy dzieci Miedzy myśliwcy, choć tysiąc strzał leci Wpada w pośrodek, nie o ratunk dbając Ale o pomstę, szkodzi, i konając: Taki był on mąż. Widząc swój lud zbity Drugi związany, aż go znamienity Duch ze krwią odbiegł. Padł. Krzyknął bezbożny Zastęp i więźnie. Lecz był okrzyk różny… O cny rycerzu! nie tylko szczęśliwie Duch twój z wielkimi bohatyry żywie: I tu, dokąd Bug cichy wody swoje Niesie do Wisły, dotąd imię twoje Trwać będzie w ustach ludu rycerskiego I rzecze człowiek serca wspaniałego: „Z lepszym ojczyzny szczęściem, wieczny Panie Racz mi naznaczyć tak prędkie skonanie” [Tekst - Rap Genius Polska]