Lumuha kang nag-iisa, nakadungaw sa buwan. Lumilipad ang isip ko, nakasabit sa ulap. Ngunit bakit, pinilit, kung ayaw ko'ng masaktan? Sinabi ko sa kanya na 'di pa rin nililikha ang tulad kong parang timang na 'di pa rin maintindihan. Malayo ang pagtitig ko, dala ng hangin. Akala ko ay pwede pa na umasa sa iyo. Ngunit bakit, pinilit, kung ayaw ko'ng masaktan? Sinabi ko sa kanya, na 'di pa rin nililikha ang tulad kong parang timang, na 'di pa rin maintindihan. O bakit ba pag wala ka na, ako'y kulang ako'y kulang... Sinabi ko sa kanya, na 'di pa rin nililikha ang tulad kong parang timang, na 'di pa rin maintindihan. na 'di pa rin maintindihan. Sinabi ko sa kanya...