Perdi hoje a minha alma às tuas mãos Soubesse eu dar-lhe amor Como te dera Pudesse eu dar-lhe os beijos Lábios sãos De quem beijou de amor e o soubera Talvez não me fugisse de entre os dedos A alma, como um barco que se afasta Se à frágil condição de tantos medos Pudesse eu ter de ti o que me basta E dado o barco ao mar que o soube ter Por medos e cansaços Me perdera Eu espero a vida inteira por te ver E a vida que é só minha ainda me espera Straciłam moją duszę dziś w twych rękach Bym mogła wiedzieć Jak miłość darować Móc dawać pocałunki Zdrowych warg Kogoś, kto z miłością już całował Być może nie ucieknie między palcami Bo dusza ma jak łódź, która się oddala Gdy obaw wielu stan jest tak nietrwały Dość już bym od ciebie otrzymała To jest ta łódź na morzu, która wiedziała Przez lęki i zmęczenie Straciłam siebie I mam nadzieję widzieć całe życie Samotne życie, które jest czekaniem