Marianne Weber - 'N Derderangs Burger lyrics

Hij had heel z'n leven gezwoegd en geschouwd En altijd z'n plicht trouw gedaan Toen kreeg hij, ontslag Want men vond hem, te oud Hij kwam naast het leven te staan En zij die hem altijd tot steun was geweest Hij miste haar nu, in zijn oud zijn het meest Hij was één van die vele bejaarden Die niets meer ter wereld bezat En niemand kwam ooit aan hem vragen Of hij soms wat hulp nodig had Ach hij voelde zich eenzaam, verlaten Die eenzaamheid deed hem zo'n pijn Hij was er zichzelf om gaan haten 'n Derderangs burger te zijn De eenzaamheid kon hij, niet aan op den duur Geen mens trok zich iets van hem aan En toen, op een dag Vond men hem in de schuur Hij had zich van 't leven ontdaan Een briefje lag naast het portret van z'n vrouw Ik was zo alleen, daarom kom ik bij jou Hij was één van die vele bejaarden Die niets meer ter wereld bezat En niemand kwam ooit aan hem vragen Of hij soms wat hulp nodig had Ach hij voelde zich eenzaam, verlaten Die eenzaamheid deed hem zo'n pijn Hij was er zichzelf om gaan haten 'n Derderangs burger te zijn