Marianne Weber - Buiten Bloeien De Violen lyrics

De zon staat hoog, het is een warme middag 'k Ga naar mijn pa in het verpleegtehuis Hij is zo alleen, hij heeft zoveel verloren Z'n glimlach, z'n gezondheid, en z'n thuis Maar buiten bloeien de violen, buiten speelt de orgelman Maar ik weet dat hij daar nooit meer, nooit meer van genieten kan Ooit was hij een sterke kerel, nu zit hij daar bleek en klein Buiten bloeien de violen, wat kan het leven treurig zijn Een gang een lift en dan zie ik hem zitten 'k loop naar hem toe hij heeft me niet herkend Hij zegt niet veel maar even later zie ik Z'n blik die zegt wat fijn dat je er bent Maar buiten bloeien de violen, buiten speelt de orgelman Maar ik weet dat hij daar nooit meer, nooit meer van genieten kan Ooit was hij een sterke kerel, nu zit hij daar bleek en klein Buiten bloeien de violen, wat kan het leven treurig zijn Ik neem hem mee en ga iets met hem drinken En later gaan we nog een blokje om Dan is 't weer tijd, ik breng hem naar zijn kamer Ik beloof hem dat ik gauw heel gauw weer kom Maar buiten bloeien de violen, buiten speelt de orgelman Maar ik weet dat hij daar nooit meer, nooit meer van genieten kan Ooit was hij een sterke kerel, nu zit hij daar bleek en klein Buiten bloeien de violen, wat kan het leven treurig zijn