Więc to nie tak jak było w książkach Więc to nie tak jak na polanie Kwiaty w zielonej porcelanie We włosy wpięta dumnie wstążka Jak ważka gdy nad oceanem Lat naszych młodych się uniosła Więc to nie tak jak było w książkach Więc to nie tak jak na polanie Ten, kto wymyslił wiarę i dynamit Czy widzi czemu dziś służą? Ten, który chmury rozwieszał nad nami Na jaką liczy dziś burzę? Ten , kto ucieka do najdalszej ciszy By bicie serca usłyszeć Czy słyszy krzyku porzucone słowa? Czy własny sen kołysze? Więc to nie tak jak było w książkach Więc to nie tak jak na polanie Kwiaty w zielonej porcelanie We włosy wpięta dumnie wstążka Jak ważka gdy nad oceanem Lat naszych młodych się uniosła Więc to nie tak jak było w książkach Więc to nie tak jak na polanie