Maarten Van Roozendaal - Postbode lyrics

Nu bouwt men een sporthal op de plek, waar wij speelden Ik: Tim Tatoo en jij: indiaan En we joegen elkander de tientellen-dood in Ik schrok net, toen ik je, na al die jaren, zag staan Pissen in de bosjes naast het huis van mijn ouders Je lijkt op je vader en als je me ziet, zeg je "Jij bent toch Maarten", en ik zeg: "He, Fred, hoe gaat het" Je kunt een dorp wel verbouwen, veel verandert er niet En ik durf je niet te vragen: "Het was toch jouw opa? Die postbode, die zichzelf dood liep in zee Ansichten aan de vloedlijn, ze hebben alleen z'n pet gevonden Toen hebben ze die maar begraven; dat mocht dan van de PTT" Maar ik roep: "Hé, ouwe rukker, kom uit die bosjes" Jij trekt snel je gulp dicht en als je me ziet, zeg je "Nou had je me Maarten" En ik zeg: "He, Fred, hoe gaat het" Je kunt een dorp wel verbouwen, veel verandert er niet Goed en nu loopt er een rondweg over de velden van Quick Boys En die zijn zelfs één club nu met ons OKB Op klompen begonnen, rode broekjes, gele shirtjes En spekkies en zoethout en plastic bekertjes thee En op de fiets, als je uit moest, had je altijd wind tegen In een rij door de regen en nu je me ziet, zeg je "Jij bent toch Neeskens" En ik zeg: "He, Cruyff, hoe gaat het" Je kunt een dorp wel verbouwen, veel verandert er niet En ik durf je niet te vragen: "Het was toch jouw vader? Die postbode, die zich óók dood liep in zee Zijn lichaam spoelde aan op de hoek bij Den Helder En jij ging toen niet op schoolreisje mee" Maar ik roep: "He ouwe rukker" en jij trekt snel je gulp dicht Je stapt uit de bosjes, indiaan, OKB En je pet en je tas om: "Ga je op bezoek bij je ouders, jongen", vraag je "Neem jij dan even de post voor ze mee"