Lucius Annaeus Seneca - Agamemnon lyrics

Thyestis Vmbra Opaca linquens Ditis inferni loca, adsum profundo Tartari emissus specu, incertus utras oderim sedes magis: fugio Thyestes inferos, superos fugo. En horret animus et pauor membra excutit: 5 uideo paternos, immo fraternos lares. hoc est uetustum Pelopiae limen domus; hinc auspicari regium capiti decus mos est Pelasgis, hoc sedent alti toro quibus superba sceptra gestantur manu, 10 locus hic habendae curiae—hic epulis locus. Libet reuerti. nonne uel tristes lacus incolere satius? nonne custodem Stygis trigemina nigris colla iactantem iubis * * * * * 14a ubi ille celeri corpus euinctus rotae in se refertur, ubi per aduersum irritus redeunte totiens luditur saxo labor, ubi tondet ales auida fecundum iecur, et inter undas feruida exustus siti aquas fugaces ore decepto appetit 20 poenas daturus caelitum dapibus graues? Sed ille nostrae pars quota est culpae senex? reputemus omnes quos ob infandas man*s quaesitor urna Gnosius uersat reos: uincam Thyestes sceleribus cunctos meis. 25 a fratre uincar? liberis plenus tribus in me sepultis? uiscera exedi mea. Nec hactenus Fortuna maculauit patrem, sed maius aliud ausa commisso scelus gnatae nefandos petere concubitus iubet. 30 non pauidus hausi dicta, sed cepi nefas. ergo ut per omnis liberos irem parens, coacta fatis gnata fert utero graui me patre dignum. uersa natura est retro: auo parentem, pro nefas, patri uirum, 35 gnatis nepotes miscui—nocti diem. Sed sera tandem respicit fessos malis post fata demum sortis incertae fides: rex ille regum, ductor Agamemnon ducum, cuius secutae mille uexillum rates 40 Iliaca uelis maria texerunt suis, post decima Phoebi lustra deuicto Ilio adest—daturus coniugi iugulum suae. Iam iam natabit sanguine alterno domus: enses secures tela, diuisum graui 45 ictu bipennis regium uideo caput; iam scelera prope sunt, iam dolus caedes cruor— parantur epulae. causa natalis tui, Aegisthe, uenit. quid pudor uultus grauat? quid dextra dubio trepida consilio labat? 50 quid ipse temet consulis torques rogas, an deceat hoc te? respice ad patrem: decet. Sed cur repente noctis aestiuae uices hiberna longa spatia produc*nt mora, aut quid cadentes detinet stellas polo? 55 Phoebum moramur. redde iam mundo diem.