Lillebjørn Nilsen - Reven på hønsejakt Det var en stille sommernatt At reven ut av hiet smatt For han skulle ut på hønsejakt I bondens hønsehus. Ja - hus! Ja, - hus! Ja! For han skulle ut på hønsejakt I bondens hønsehus Han snek seg ut mens bonden sov Han så på månen: «Takk og lov At du lyser mens jeg er på rov Så jeg finner mine høner! Høner! Høner! At du lyser mens jeg er på rov Så jeg finner mine høner!» I hønsehuset gikk han inn Men da det luktet reveskinn Våknet hanen opp av søvnen sin Og gol i vilden sky! Ja Sky! Ja, sky! Ja! Våknet hanen opp av søvnen sin Og gol i vilden sky! Men reven brukte tida godt Før bonden fikk slått døra opp - var han borte over stein og stokk Med en høne i sin munn. Ja Munn! Ja, munn! Ja! Var han borte over stein og stokk Med en høne i sin munn Så løp han til sitt revehi Mens bonden bannet høyt, fordi Elleve høns var nå blitt ti - og reven det var tyven! Tyven! Tyven! Elleve høns var nå blitt ti - og reven det var tyven! Hoes reven ble det fest og leik I hiet under en gammal eik! Med godt humør og hønsesteik Til mor og fire små. Ja Små! Ja, små! Ja! Med godt humør og hønsesteik Til mor og fire små Og revernor sa til revefar: «Det er en modig mann jeg har Og fordi han er så snill og rar Skal han få den største biten! Biten! Biten! Og fordi han er så snill og rar Skal han få den største biten!» Til dette svarte revefar: «Vi er et ekte revepar I morgen blir det deg som drar Og fanger flere høner! Høner! Høner! I morgen blir det deg som drar Og fanger flere høner!» Moralen blir en enkel en: Syv, seks, fem, fire, tre, to, en! Når reven får et hønseben Blir bonden veldig sinna! Sinna! Sinna! Når reven får et hønseben Blir bonden veldig sinna!»