Lexx Project - Μη με ρωτάς (Mi me rotas) lyrics

[Verse 1: Lexx Project] Μπουχτίζει το μυαλό απ' την προσπάθεια Eυλογημένη είναι της πόλης η αμάθεια Τρυπώνεις στην απάθεια και ψάχνεσαι Να βρεις τον εαυτό σου, ένα νόημα δικό σου Έναν λόγο, να διατηρείς την ύπαρξή σου Τον θυμό μες στην ψυχή σου Και ακέραιο το βροχερό μυαλό σου Αναρωτιέμαι αν καταλαβαίνεις πώς μεταλλάσσεσαι Ένοχος σε όλες τις κατηγορίες (πιάστε με) Ο κόσμος που χτίσαμε, είναι ο λόγος που μια μέρα νικήσαμε Κι όλες τις άλλες μέρες χάνουμε Κι αναρωτιέμαι αν αξίζει Αναρωτιέμαι τι επιλογές έχω Έχω μάθει να απέχω Όπου δεν μπορώ να αντεπεξέλθω Με στοιχειώνει η ανάγκη για έλεγχο, ο φόβος της απώλειας Ένα όνειρο έτοιμο κι οι συρρικνωμένοι χρόνοι μας Με κάνουν διαρκώς έξαλλο [Hook: Lexx Project] Μη με ρωτάς δεν έχω απάντηση, δεν έχω λύση Όπως πονάς πονάω (κρυφά) Ώσπου ο ήλιος να δύσει Προσποιούμαι το πρέπει γιατί ντρέπομαι να θέλω Όσο κοντεύω στο τέρμα, τόσο χωνεύω το ψέμα [Verse 2: Lexx Project] Κοιτάς το πάτωμα, κοιτώ να βρω τη θλίψη σου Το ψυχοπλάκωμα είναι πληγή προσωρινή ή δεύτερη φύση σου; Ατέλειωτες ώρες συζητήσεων ψάχνουμε τη λύση σου Και βρίσκουμε τον έρωτα και χάνουμε τη λήθη σου Πιωμένοι στ' αξημέρωτα, της αυγής οι αγνοούμενοι Δειλοί μπροστά στο φως κι ας δηλώνουμε χαρούμενοι Ρωτάνε για τα νέα μας, φοβούνται τα παλιά μας Γελάνε με το βλέμμα μας, γλεντάνε και πονάνε μέχρι να ‘ρθει η σειρά μας Το τέρας μας κρυμμένο στην ντουλάπα, καταβροχθίζει τα παλτά μας Και μαζί όλα τα κρυφά όνειρά μας Μην κλαις καρδιά μου άλλωστε πάντα ήμασταν μόνοι μας Και πάντα μόνοι όπου ο τροχός της τύχης σταματάει Η αυταπάτη ξεγελάει, ο χρόνος σε προσπερνάει Λέει μια γυναίκα που σε μαγεύει όταν χαμογελάει [Hook: Lexx Project] Μη με ρωτάς δεν έχω απάντηση, δεν έχω λύση Όπως πονάς πονάω (κρυφά) Ώσπου ο ήλιος να δύσει Προσποιούμαι το πρέπει γιατί ντρέπομαι να θέλω Όσο κοντεύω στο τέρμα, τόσο χωνεύω το ψέμα [Verse 3: Lexx Project] Όπου κι αν ψάξεις βρίσκεις μόνο ψέμα, υποκρισία Τότε στο είχα πει, μα σε ζάλιζε η ζωή Ήσουν μικρή κι έτσι δεν έδωσες καμία σημασία Έχασες την ευκαιρία Και κάπου αντιληφθήκαμε πως πίσω απ' τα στολίδια και της νιότης τα παιχνίδια χαραμίζουμε όλη την ουσία Ίσως να είναι το κενό που μόνιμα κάνει αντίλαλο στις νύχτες μου Ίσως να φταίει που αντί να φύγω απλά βυθίστηκα στις πίκρες μου Και τώρα πάει, ο χρόνος δεν γυρνάει Ο φόβος μόνο φόβο γεννάει λες κι η μαγεία στη ζωή μας δεν φτουράει μου λες: κοίτα ο κόσμος πώς καταντάει; Γάμα τον κόσμο, κανείς δεν ξέρει τι είναι αυτό που η ψυχή μας περνάει Εμείς να λέμε ότι πετάμε, οι άλλοι μας βλέπουν να τρεκλίζουμε Μηχανικά όπως γελάμε, νωχελικά προσπερνάμε όλα αυτά που δεν γυρίζουνε