Wann bes do zoletz ens durch Kölle spaziert Un häs vun dinger Stadt jet jesinn Met offene Auge de Ring eraff Bes noh Worringe hin Wat es dat för'e seltsam Jeföhl en mir Wenn ich övver de Düxer-Bröck jonn En Schuer läuf mir de Rögge e'raff Wenn ich om Roncalli-Platz stonn Weiß do velleich wat ich meine Weiß do wat en mir vür sich jeiht Wä einmol Kölle sing Heimat nennt Dä weiß wat em su joot jefällt Wä die Hüßjer un Ja**e die Veedel kennt Dä weiß wovun hä verzällt Wä einmol Kölle sing Heimat nennt Däm veel en Trennung su schwer De Ostermanns Well dä hät rääch jehatt Mer kömen ze fooss, ze foos widder her Doch dat allein määt Kölle nit us Do es noch die Mentalität Dä Fruhsenn Humor un e'Kölsch met Schoss Dat es uns Spezialität Et Trude de Willi un Bläcke Fööss Sin Zeuje esch Kölscher Art Die Loß am Klüngel un am Fasteleer Met strunze wet och nit jespart Weiß do velleich wat ich meine Weiß do wat en mir vür sich jeiht Wä einmol Kölle sing Heimat nennt Dä weiß wat em su joot jefällt Wä die Hüßjer un Ja**e die Veedel kennt Dä weiß wovun hä verzällt Wä einmol Kölle sing Heimat nennt Däm veel en Trennung su schwer De Ostermanns Well dä hät rääch jehatt Mer kömen ze fooss, ze foos widder her Et jitt he un do och manch düstere Eck Wo sich Nut un Armut versteck Och dat jitt'et he en uns'er Stadt Doch keiner well jemols he wegg Weiß de velleich wat ich meine Weiß do wat en mir vür sich jeiht Wä einmol Kölle sing Heimat nennt Dä weiß wat em su joot jefällt Wä die Hüßjer un Ja**e die Veedel kennt Dä weiß wovun hä verzällt Wä einmol Kölle sing Heimat nennt Däm veel en Trennung su schwer De Ostermanns Well dä hät rääch jehatt Mer kömen ze fooss, ze foos widder her