"Oh, Mengis, nemm dä Ring zoröck, dä schwazze Vuel kütt Un lääv dieh Lääve ohne mich, wenn't jeht verjess mich nit Halv Kölle stirv, die Pest schläät zo, met mir jeht et ahn't Engk En andre weed dich tröste, ein die dir och Kinder schenk." Noch eimol lächelt sie en ahn, trotz all dä Quälerei Bess koot dodropp dä Doktor säät: "Se's duut, et ess vorbei." Dä Witwer - unger Träne - schwört: "Dä Ring, dä blieht bei dir, domet'e mich ahm jünxte Daach heim en ding Ärme führt Em Dunkle zeich'e mir dä Wääsch, ejal wo du dann bess Dä funkelt, bess ich bei dir benn, Liebe's stärker als Pest." Dä Duudejrävver höllt se aff, dä Kirchhoff ess nit wigg Ne Steinwurf nur, weil St. Aposteln treck ahm Nümaat litt Dä Pastur sähnt Richmodis, doch dä Deckel bleeht noch op "Eez wenn die Sonn opjeht", heeß et, "weed dä Sarsch zojeklopp" Wat dämm Duudejrävver zopa** kohm, dä hatt dä Ring jesinn Weshalv'e en dä Jeisterstund noch ens nohm Kirchhoff jing Doch wie'e ahn dämm Klunker trook, "weil ne Duude nix mieh bruch" Schleet Richmodis die Aure op, schon woor'e op der Flucht "Oh, Mengis", daach se, "wie flöck wünschs du mich unger dä Ääd? Ich hann doch nur jeschloofe", bess se dä Ring spüre däät Wat dat heeß, woor ihr direk kloor, nix wie russ uss dä Kess Un nix wie heim, de Eck erömm, vun wääje "duut" un "Pest"!! Eez hösch, dann immer lauter reef se: "Maat die Huusdüür op Ich benn et, et Richmodis, loot mich rinn, loot mich eropp!" "Wer riehß do ene schlääschte Wetz? Wer kann su häzzlos sinn?" Reef Mengis. "Eh Richmodis lääv, klemme zwei Pääd dohin Wo unser Huus ahm hühxte ess, bovven huh, unger't Daach Un strecke ihr Köpp durch die Luuk, jetz medden en der Naach." Su kohm et, wie et kumme moht: Die Wendeltrepp eropp Leefe em nähxte Aurebleck zwei Schimmel em Jalopp Deshalv: Wenn du om Nümaat stehß, op Bahn oder Bus waats Jrööß mir dä Turm met dä zwei Päädsköpp en dä Siggeja** Ejal wievill vun dä Story erfunge, phantasiert, dozojereimp En all dä Johre'n nohwiesbar pa**iert Dä Mengis hatt letzendlich rääsch Un eins steht sickdämm fess: Dat wohre Liebe Wunder wirk, sujar jäje die Pest Dä Mengis hatt letzendlich rääsch Un eins steht sickdämm fess: Dat wohre Liebe Wunder wirk, sujar jäje die Pest