UnknownArtist_UA - Dwmatio lyrics

Άνοιξα την πόρτα απτο μπαλκόνι Μπήκε σκόνη, σκόνη και φόβοι Είμαστε 70% από νερό, γίναμε πέτρινοι ψυχή αιθέρινη, πετούσε ψηλά μόνη Είμαι το παιδί που τίποτα ποτέ δεν κέρδισε κι αν πάλεψε και έχασε, ουσία βρήκε στ άστρα πέρπατησε και έπεσε, αργότερα όμως πέταξε πάτησε γερά, πήρε βαθιά ανάσα Είχα λίγα, μα φρόντιζα να χάνω και αυτά το χει τ' αστέρι μου μάλλον, να καίγομαι από τη φωτιά που χα στα χέρια, τα τόσα μεσημέρια χειμώνες καλοκαίρια, το δωμάτιο φίλε με τρωει αργά Ο θωμάς δεν είναι καλά οι γύρω του καλά παιδιά στο φως, μα στο σκοτάδι αρπακτικά δεν μιλάει πολύ πια, δεν γελάει πολύ πια παλιά ακροβατούσε, έκοψε πλέον τα σχοινιά Γιατί ότι δεν λύνεται, λένε πως κόβεται πίσω γύρναμε όσο ορθώνεται μπροστά μας το τείχος και στο ημίφως νιώθω λίγος, το ψύχος πάγωνει στήθος μες στο πλήθος χαμένοι, θαμένοι κάτω από μήπως. Στο βάθος κήπος Ελπίδα στο χέρι, γροθιά με ήθος Βαδίζω σε σειρά μες στο λαβύρινθο να σπάσει ο γρίφος μα σπάω εγώ, ως συνήθως Ο κόσμος είν' παγίδα Και όσο πέφτουμε, στη πτώση αναζητάμε την ελπίδα έχω στο στήθος μια πυξίδα τη κλωστή της λογικής έκοψα με μαύρη λεπίδα Κι είδα φλεγόμενο δωμάτιο κάτω απτην καταιγίδα "Πήδα" Μία φωνή άκουσα να μου λέει μου στοιχειώνει το κεφάλι, κι έπειτα τ αποσυνδέει Αναπνέει απτους φόβους μου, τα λάθη μου εισπνέει Ανάβει μια φωτιά και μέσα της μετά με καίει Είναι κανείς εδώ? Ήρθα απόψε να σε βρω για να με βρω και να σου πω ένα μυστικό που δεν μπορώ να το κρατώ, μου χει τινάξει το μυαλό χτες βράδυ στο δωμάτιο μου έσπασα ένα τοίχο! με τα δόντια μου, με τις λέξεις μου, και γούσταρα τόσο τον ήχο Άκου, εσπασε ένα τοίχο η σιωπή μου Πλέον δεν αντιλαλεί η φωνή μου Μέσα στο δωμάτιο πεθαίνω κι ανασταίνομαι διαλύω το θωμά μαμά, μάλλον χαλάλι κοιτάζω στο Δωμάτιο, όμως φίλε δεν φαίνομαι Σπάω σε κομμάτια για να με ενώσω πάλι. [3x] Μέσα στο δωμάτιο πεθαίνω κι ανασταίνομαι διαλύω το θωμά μαμά, μάλλον χαλάλι κοιτάζω στο Δωμάτιο, όμως φίλε δεν φαίνομαι Σπάω σε κομμάτια, μα με σκότωσα ένα βράδυ