Symplegma - (5) Το δωμάτιο lyrics

αυτοπροσδιοριζομαι ανετος με τη θλιψη ωσοτου το κεφαλαιο μισος να κλεισει απειροι στιχοι πανω σε απειρες λεξεις πολυ μικρος ο δρομος για να επιλεξεις οι ιδιες χαζες στασεις οι ιδιες χαζες φασεις οι ιδιες μερες που ξεχασες να υπαρχεις απο τις ιδιες ανουσιες φρασεις πισω στις ιδιες ανουσιες πραξεις ουσια βρισκεις σε οτι θες να ξεχασεις πανω σε αυθορμητα στημενες καταστασεις πιστευεις στους ανθρωπους που πιστευετε τα ιδια μεχρι να μαθετε απλα ποια ειναι η αληθεια τοτε σε αυτη τη μιση απλα εκτιματε η αλλη αβολη και παλι την ξεχνατε τοτε η μεση λυση φαινεται βοηθεια και αυτο επ αοριστο ως που ειναι παραμυθια πουτανα και ασχημη γαμιολα εισαι συνηθεια μεσα στα ματια σου χαθηκα μες τα ξυδια πανω στα χειλη σου σε τζουρες τα ξενυχτια απειροι λογοι να υπαρχεις στο μυαλο μου ασχημος λογος να χανω τον εαυτο μου με τι αντιπαλο να δω τον εαυτο μου αν λειπεις τοσο μακρια σαπιο εγω μου απεναντι μου το δωματιο γεματο κατι ρουφανε λενε ολοι ειναι γαματο ειναι το δωματιο γεματο με ανθρωπους η οι ανθρωποι γεμιζουνε το δωματιο ετσι και γω δε ξερω τι να κανω τωρα απλα υπαρχω μαζι τους μες το δωματιο και ειναι τοσο αδειο που κοντευω να ξερασω πανω στη μουρη τους δυο κομπλεξ να χαραξω καθε ουδετερο τους κυτταρο να καψω πανω απ το ταφο τους δε χρειαστηκε να κλαψω ηταν το μονο που χρειαστηκε να γραψω