Ég veit ei lengur hvað má stóla á ég treysti þér sem nýju neti Níðsterkar taugar til þí bar ég þá og geri enn. Um miðja nótt ég hvarf úr huga þínum, hvarf og ekkert skjól ég fann. En nú á ný ég beiti kröftum mínum, hamstola ég er. Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir fiðurmjúkum örmum þínum. Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir þig bara þig. Það sköpum getur skipt að endurheimta þær stundir sem að átti ég með þér. Ég velti vöngum, enn þeir eru hér baugarnir sem bárum bæði. Þinn baugur ennþá býr í brjósti mér fangelsaður. Ég ráfa um og reyni' að drekkja sorgum áttavilltur, auðnulaus. Ef ekki' í dag þá ef til vill á morgun, þú munt tigna mig. Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir fiðurmjúkum örmum þínum. Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir þig bara þig. Það sköpum getur skipt að endurheimta þær stundir sem að átti ég með þér. (Sóló) Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir fiðurmjúkum örmum þínum. Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir þig bara þig. Það sköpum getur skipt að endurheimta þær stundir sem að átti ég með þér. Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir fiðurmjúkum örmum þínum. Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir þig bara þig. Það sköpum getur skipt að endurheimta þær stundir sem að átti ég með þér. Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir fiðurmjúkum örmum þínum. Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir þig bara þig.