Laat me niet alleen, toe, vergeet de strijd Toe, vergeet de nijd, laat me niet alleen En die domme tijd vol van misverstand Ach, vergeten want het was verspilde tijd Hoe vaak hebben wij met een snijdend woord Ons geluk vermoord, kom, dat is voorbij Laat me niet alleen Laat me niet alleen Laat me niet alleen Lief, ik zoek voor jou in 't stof van de wegen De paarlen van regen, de paarlen van dauw Ik zal heel m'n leven werken zonder rust Om jouw licht en lust goud en goed te geven Ik sticht een gebied waar de liefde droomt Waar de liefde loont, waar jouw wil geschiedt Laat me niet alleen Laat me niet alleen Laat me niet alleen Laat me niet alleen, ik bedenk voor jou Woorden rood en blauw, taal voor jouw alleen En met warme mond zeggen wij elkaar Eens was er een paar Dat zichzelf weer vond Ook vertel ik jou van de koning die Stierf van nostalgie, hunkerend naar jou Laat me niet alleen Laat me niet alleen Laat me niet alleen Want uit een vulkaan die was uitgeblust Breekt zich, na wat rust, toch het vuur weer aan En op oude grond ziet men vaak het graan Heel wat hoger staan dan op verse grond Het wit mint het zwart, zwakheid mint de kracht Dat licht mint de nacht, mijn hart mint jouw wacht Laat me niet alleen Laat me niet alleen Laat me niet alleen Laat me niet alleen, nee, ik huil niet meer Nee, ik spreek niet meer want ik wil alleen Horen hoe je praat, kijken hoe je lacht Weten hoe je zacht door de kamer gaat Nee, ik vraag niet meer, ik wil je schaduw zijn Ik wil je voetstap zijn, ik wil je adem zijn Laat me niet alleen Laat me niet alleen Laat me niet alleen