MTK - Spicules lyrics

Intro [MTK:] "Before you criticise someone, you should walk a mile in their shoes, that way when you criticise them, you are a mile away from them and you have their shoes." Verse 1 [MTK:] Quelling Ball's Pyramid parallels being afeared of Planet X Flout the 3D temper so stormy petrels hold back from nests Left encephalon trusties ain't aspartame or glands that are red Conclusively versed in white-outs, Eros's arrows bend Especial vicinities bin a phantasmic radge in secs Fish emanate sturdy bubbles, doesn't transfixing have effects? The reverberation of nickering shouldn't be pa**iveness I feel like osteoarthritis, tricks of fungus gnats must end Colourant fell short of blanketed paper, lumbered with the quirk of statuettes Apparitions of groovers will ne'er be baneful fangs and webs Do you expect a tarnished jigsaw slab under the mat to mesh? Duck see the back of aqua, couldn't eldritch hands be kenned? An angler is solely immersed in dolour, yet they haven't slammed the hex Pen won't bleed like non-newtonian fluid bugs, halt callowness Heart's imprint isn't a ditty betokening sappiness Fountain saline, who's genned up on defalcated dragon eggs? Chorus [MTK:] Spicules can stick in you This flambeau ain't peripheral Amphibians get thrills from food Gravity is a principle Hydrophiidae would be warm if some saw fit to swoop? Those who have been ringed by vultures need blue pills in lagoons Why be bowled over when noxious pips have fruits? If magma is commodious to dip into Then selenium couldn't get nix removed Like toying with one side of a twin pan is astute Verse 2 [Boem:] Wake up. I'm not your enemy. Check: Ένα, δύο, πως θα μπορούσα να συμπεριφέρομαι Σαν να ήσουνα σκουπίδι είμαι λίγο πιό προσεχτικός σε ένα κρύο περιβάλον ο καθένας τόσο επιφυλακτικός απέναντι στόν άλλον, βρώμισε ανασφάλεια από μίλια ραμένα χίλια, πως καβάτσωσες τον καλό σου ξεχείλησες με ζήλεια πως κοιτάς τα πάντα από ψηλά και σκέπασες τα λίγα συναισθήματα που σου έδειχναν το πιά είναι η αλήθεια Πρόσεξε το πως διαφέρουμε, αγάπη δίνω χωρίς πίσω κάτι να μου φέρουνε, απόψε πίνω ότι δίνεις πέρνεις ρέ, είναι η ζωή που δεν ξεχνά τίποτα και ποτέ Κι αν κάθε εμπόδιο είναι για καλό, κοίτα να φέρεσαι όπως σου φερθώ, όλα αλλάζουν γύρω μα όχι εγώ θα μείνω άνθρωπος όσο το μπορώ Κι άν ξέχασες το δρόμο για το γυρισμό υπάρχουν πράγματα να σου θυμίσουν το από που ξεκίνησες και πούσαι κι αν ντράπηκες για επιλογές ν αλλάξεις στον καιρό Τρελλάθηκαν οι άνθρωποι, ανατροπή ρωτώ το πως και το γιατί τα έφερε έτσι η στιγμή πέφτει σιωπή παλιά μαζί, εγώ εδώ εσύ εκεί, και όλο μίσος πλημήρησαν μα δεν πάει για πολύ Chorus x2 [MTK:] Spicules can stick in you This flambeau ain't peripheral Amphibians get thrills from food Gravity is a principle Hydrophiidae would be warm if some saw fit to swoop? Those who have been ringed by vultures need blue pills in lagoons Why be bowled over when noxious pips have fruits? If magma is commodious to dip into Then selenium couldn't get nix removed Like toying with one side of a twin pan is astute