Frank Boeijen - Deel II lyrics

Woorden Verdronken Het waren gewoon de tranen De angst voor de tranen Waardoor ik niet kon praten De woorden verdronken in tranen Er is nooit twijfel geweest Jij bent mijn verbonden geest Waarom zagen we dat niet Ik weet Wat jij weet Fim do Mundo Daar heb ik je lief Aan het einde van de wereld Daar heb ik je lief Aan het einde Van de wereld Een Land Voorbij Ik neem je mee Vraag niet waarheen Een land voorbij De noodzaak tot rijm Ga je mee met mij We zijn al zolang Samen zoveel gezien Samen alleen Mijn lief Fim do Mundo Het einde van de wereld Daar heb ik je lief Aan het einde Van de wereld Daar hen ik je lief Aan het einde van de wereld Fim do Mundo Daar heb ik je lief Aan het einde van de wereld Libelle Boven De Vennen Is het mogelijk de lelijkheid te vergeten De afkeer Het hoofd af te wenden Een andere kant Na al die jaren Van begraven onder Vierkante centimeters Al het zicht ontnomen Omringd door onbelangrijk En het belang van anderen Droge handen Droge rivieren Laat de vriendschap zegevieren Als een libelle boven de vennen Satellieten Van De Liefde Jij bent ver weg En ik ben dichtbij Waar ik moet zijn Het systeem hapert Soms nog wel In directe verbinding met boven Satellieten van de liefde Soms bevroren Dan weer ontdooid Het kan raar gaan Boven daar onder waar Laat ook maar De warmte kan en Kan maar Alles is waar Jij bent ver weg Ik ben dichtbij Ik moet zijn waar De satelliet ons brengen zal Een Nieuwe Geschiedenis Laten we een nieuwe geschiedenis schrijven Hier in deze stad Een nieuwe geschiedenis Aan deze rivier Waar geliefden arm in arm Dromen over het water en de wa**ende maan Voor de zwervers een aalmoes en voor ons een verhaal Een nieuwe geschiedenis Een nieuwe liefde Zo oud dat men niet meer weet Waar vandaan Hier in dit hotel in deze kamers Waar ooit een man brak En een vrouw hield zijn hart vast Laten we een nieuwe geschiedenis schrijven Zonder te weten hoe het zal gaan Maar op de tast in de mist van de nacht Een geschiedenis vol overgave en geef me je hand Opdat we elkaar ontmoeten op de brug van tijd Weerspiegeld in het water als een zon zonder pijn Vastgeklonken in elkaars armen In een overweldigende warmte Een nieuwe geschiedenis waar niemand van weet Alleen maar voelt alsof het altijd is geweest Dat een man een vrouw en een vrouw een man Elkaar liefhadden als een moeder haar kind Als de rivier de stad als de mond het woord Van liefde en pijn van altijd samen zijn Als de geschiedenis het verhaal schrijft En in de stad is dan de zon opgekomen Fim do Mundo Daar heb ik je lief Aan het einde van de wereld Daar heb ik je lief Aan het einde van de wereld Fim do Mundo Aan het einde van de wereld Daar heb ik je lief