(Verse 1: Heimir BjéJoð) Þetta líf það er rusl Safnast upp svo ég flý Ég bíð ekki eftir því Ég flý því ég ann því Ef ég stoppa er það flopp Og hamingjan fyrir bí Ég hleyp undan soranum Með bros út að eyrunum Ég safna engum minningum Ég kastaði reglunum (Verse 2) Og svo þegar þú klessir á vegginn Lokuð augun sjá ekki veginn Lífið sem þú hélst þú ættir Er þoka og gruggugt vatn Skuggar flæktir í hamingjunni Brosið dautt þegar lífið hættir Og mundu dag einn er fortíðin Allt sem þú átt Allt sem þú átt eftir Ég safna engum minningum Ég er freðinn fáviti