Eversor - Ena asteri apo tsimento lyrics

[Verse 1] Με μάτια κατακόκκινα, γυρνούσα τα χαράματα Φωτιά, στα αγουροξυπνημένα μεροκάματα Δεν άκουγα όταν μου έλεγαν "τράβα να μάθεις γράμματα" Με φάγανε, οι αλητοπαρέες και τα τρεχάματα Τ. Γ. Κ. ως το θάνατο, ή έστω στα γεράματα Κοιτάω μια καταδίωξη ενώ φτιάχνω καφέ Βγάζεις βόλτα το σκυλί σου, δε γυρίζεις ποτέ Κυκλοφορούν ανάμεσα μας εξωγήινοι με μπλε Πλέον ετών τριάντα ένα, ποτέ κυριλέ Σου μιλάω για ένα αύριο που δε θα ρθει ποτέ Δε μπορεί, κάπου θα υπάρχει κι ένας κόσμος για μας Με ξηγημένα λόγια κι άσχημα τατουάζ Μέχρι τότε, το μόνο που 'χω, ειν' η προσωπικότητα μου Τα λερωμένα ρούχα μου και τ' άπλυτα μαλλιά μου Δε ξέρω τι κατάφερα μα χαίρεται η μαμά μου όταν κάπου κάποιος κάποτε τ' ανάβει στην υγειά μου Τα παιδιά παίζουν κρυφτό στις τρύπες για το μετρό Κι εγώ γύρω απ το Λευκό να μη μπορώ να κρυφτώ Τι να μου πεις; Τι να σου πω; Κάτω απ το γκρίζο ουρανό Που κάνω μπαμ κι εξαφανίζομαι στο πρώτο αστικό [Hook] Έχω ένα αστέρι από τσιμέντο και το ακολουθάω Και βρεγμένα πεζοδρόμια νευρικά περπατάω Στη πιο ψηλή ταράτσα ανεβαίνω και ρωτάω Ποιος πήρε το χαμόγελο από αυτούς που αγαπάω Τα πλαστικά κορίτσια με τα πλαστικά αισθήματα Τη βρίσκουν με τ' αγόρια που δε το χουνε σε τίποτα Στην πιο ψηλή ταράτσα ανεβαίνω και ρωτάω Ποιος πήρε το χαμόγελο από αυτούς που αγαπάω [Verse 2] Για το που έκρυψαν τα ωραία, δεν έχω ιδέα Έχω σακούλες απ τα Jumbo κι έπιπλα απ το IKEA Στους άφραγκους καταναλωτές στη Τσιμισκή Στην αγάπη που δε πήραμε πίσω ούτε μια στιγμή Έχω το κόσμο γραμμένο, σαν Adidas παλιό Κι έχω ζήσει το παράλογο πριν πάω στρατό Έχω ανθρώπους να αγκαλιάζω ώσπου να κοιμηθώ Κι ένα πρόβλημα να λύσω πριν να φάω πρωινό Έχω την Όλγας να διασχίσω ώσπου να βρω τον ψηλό Έντομα παγιδευμένα μέσα στον ίδιο ιστό Το πέρα δώθε για το τίποτα, κάποιοι το λένε γύρα Σαλονίκη-επαρχία, ή όπου μας ξεράσει η μοίρα Μη μου φας τον αναπτήρα, γιατί μόλις τον πήρα Βασιλιάδες που χουν θρόνους τους κασόνια από μπύρα Ζώντας κάτω από το θόλο που όλα εκπέμπουνε φόβο Ό, τι ανεβαίνει πέφτει σούμπιτο, μιλάω από πείρα Φοράμε jokey στα κεφάλια μας και παραλλαγές Κι έχουμε ανάγκη από σχέδια και στρατηγικές Γιατί όπως είπανε δυο τσάκαλοι πριν χρόνια στο Queens Γίνεται πόλεμος εκεί έξω και κανείς ασφαλείς [Hook] Έχω ένα αστέρι από τσιμέντο και το ακολουθάω Και βρεγμένα πεζοδρόμια νευρικά περπατάω Στη πιο ψηλή ταράτσα ανεβαίνω και ρωτάω Ποιος πήρε το χαμόγελο από αυτούς που αγαπάω Τα πλαστικά κορίτσια με τα πλαστικά αισθήματα Τη βρίσκουν με τ' αγόρια που δε το χουνε σε τίποτα Στην πιο ψηλή ταράτσα ανεβαίνω και ρωτάω Ποιος πήρε το χαμόγελο από αυτούς που αγαπάω