;[Intro]; اپیکور اومد و هی تشتک پرید این شلوارا افتادُ پشمم ندیدیم کل تهرون رو گشتن ولی انگار مثلش نیستو دیگه تهشم هرکی داد هر وقت گوشی اینو بدتر توش رید تو دست ما ی هنر از هر انگشت دید کف کرد موش ریخت و زرد کرد بوش اومدو زمینو گاز گرفتُ و رفت از هوش ;[Verse 1]; دیگه احترام میزاره چون الان طفل انگار من سرهنگم اون سرباز صفرهِ گوش میده وقتی کمر شلوار سفتِ آخه مغزا مثل یه نوع انبار تکستِ تو که فقط میتونی مخُ با ترا وا کنی چرا میگی از گلُ ویدُ دتا یا تُونی تا دیروز قفل بودی دافِ خوبه چرا با تو نی؟ حالا واس ما گرفتی فاز فراماسونی اینقدر بت نشون نده مغز شستشو نده پول نبود میگرفتنت بتُخمِشون همه واسه چاقالی مثِ تو که قفل رو پکِ گفتگو چیه؟!جوابِ تو مشتِ تو فکِ ;[Hook]; همه همیشه منو چت و لش و مست دیدن ولی باز میان پیشم بشون رپُ درس میدم دافات با تو پارتی بودنُ منو چسبیدن چون من میخونم یه تهرونُ تب و لرز میدم ;[Verse 2]; ظهره زهره زیرته ولی من رو زُهرَم هنو مخ رد میده و هنو قُفلَم پیک تو دستم همیشه چتُ وصلم به بالا تمپو فلبو میشنومو فِیدُ مغزم میگه رپ طلبم انگاری کلی فن بلدم امسال اینطوری هر کلمم انشاست بیخودی چند قدمم ارفاق میکنیم به تو بیا وسط بگو چی داری تو چنته پرِ سیگاریو بنگِ انگار سیرابی تو جنگِ تامسیکوزا رو منه نه من روش توم THC تنم کوش؟ هنرا میریزه از انگوشت تو انگا مختو هدفِ٬ منم توشکا ;[Outro]; اپیکور بند متفقین تهران 93 سمتم نیا کــــُسخل من خودِ ریسکم بپا سولاخِتُ جر نده اُبلیسکم تهران داده دسته من لوسترِ گلُ چاقال از چتی نگو فقط بوس بده برو چشما رومه عین جرج کلونی قفل مغزا 2 تا پا جفتِ چون ایندفه پشتِ رولیم لبا خشکِ کلی جوری میزنم بخوریشو سرفه کنی