Edyta Geppert - Niewysłowiona lyrics

Wysłowić można w ludzkiej mowie Wszystko co piękne i co marne Sarnę skubiąca głóg w parowie I niebo międzyplanetarne Wysłowić można zachwycenie Pięknej Izoldy dłonie wąskie I zimorodka nad strumieniem Jak się kołysze na gałązce Niewysłowiona Jest tylko miłość do ciebie Gdy krzyczy z bólu To zawsze brak jej słów Niewysłowiona W szczęściu tęsknocie i gniewie I kiedy wraca znów Kiedy wraca znów Opisać można kwiat we włosach Wysłowić można śpiew słowika Warkocz komety na niebiosach Wilgotny pyszczek u królika Słowo wyrazić wszystko zdoła Liban i jego smukłe cedry I zachód słońca na Samoa Święty i cichy mrok katedry Niewysłowiona... Ileż to jeszcze słów przed nami Codziennej prozy i poezji Ile chwil jeszcze nie nazwanych Jak fioletowy zapach frezji Ileż to jeszcze słów przeminie Nim zgasną nasze gwiazdy nieba Nie mówmy więc o czyjejś winie Wystarczy jedno słowo - przebacz Niewysłowiona Jest tylko miłość do ciebie Gdy krzyczy z bólu To zawsze brak jej słów Niewysłowiona W szczęściu tęsknocie i gniewie I kiedy wraca znów I kiedy wraca znów Brak jej słów