Dabbi T - Blár lyrics

Troðfullir vasar, tilbúin í stríð/ Uppstrílaður, nokkuð föngulegur fýr/ Skammtímavermir já en vá hvað hann er hlýr/ Og þegar klukkan slær þrjú breytist ég í rándýr/ Vaninn rándýr.. Hvert fer rándýrið þá/ Getur verið dýrt að sitj´uppi með Ásdísi Rán/ Mætti samt segj´að það sé nóg til, eða hvað/ Allavega nóg til að ég sé bar´að gefa það/ Skál motherf**ers, Þar til að ég gefst upp/ þó margir hafi sagt það þá er ennþá engin skellur/ Partýin ennþá eins og miklihvellur/ því þeir sem fokka sér upp grimmt kunna ýmsar brellur/ Dætur einhvers, klæddar eins og mellur/ Með snuð og handaáburð já, algjörlega mellu/ þú finnur vel að það angar allt af greddu/ Breytir fögrum fljóðum fljótt í fatafellur/ þó margir hafi jafnvel hitt á ofjarl sinn/ þá er ég bara ennþá fokking dolfallinn/ í reykmett´ri íbúð fellur ógrinni orða/ Og sumir meira að segja búnir að kók´í sig homma/ þetta sem að rífur inn að beini/ það sem að fær þig til að hætt´að vera feimin/ Leyni ástæða þess að þú sért dreyminn/ Sem fær þig til að finnast að þú getir sigrað heiminn/ Ég segi alltaf bara já../ þó ég vit´það verði meir´en bara smá/ Raunveruleikinn er grár../ Svo ég vil bara fá, fá, fá að vera blár/ Skál, þarft ekki að segja mér það tvisvar/ íbúðin í rúst, eins og aðkoman á slysstað/ Jáá þessir gæjar sem að lít´út eins og millar/ Hafa lengi vel sagt mér að ég þurf´að chilla/ ég sé ´ett´ekki takast/ Heyr´allt sem þú segir en ég get´bar´ekki slakað/ Til helvítis og baka, með þrefaldan í klaka/ Og meðan aðrir fara heim um fimm er ég að far´að vaka/ í dauða leit að eftirpartýum/ Nokkuð naskur já, eltur um af glanspíum../ Heilinn í mér soðinn eins og sardínur/ ég er ekki beint í ástandi að halda uppi standpínu/ En þeim er svosem alveg sama/ þær haf´í raun ekki neitt annað að fara/ Sitja þar sem fastast, samt alveg farnar/ Talandi Tungum, kallaður þær Arnar/ Menn bara dorma og kreista/ Reyn´eins og þeir geta jó að hald´í einhvern neista/ Freistað, það er ekki auðvelt að neita/ Plís bara allt nema raunveruleikann Allt sem þú átt, ég þigg það með þökkum/ Hreyfingarlaus jó, ligg upp í bökkum/ Tennurnar glamra, minnið er skemmt/ Og augun í mér orðin eins og lifrin í Bent/ Ég segi alltaf bara já../ þó ég vit´það verði meir´en bara smá/ Raunveruleikinn er grár../ Svo ég vil bara fá, fá, fá að vera blár/ Ég finn hvernig sálin mín tengist Og hversu skýrt ég hugs út fyrir mengið En á sama tím´er eins og íbúðin þrengist Engist.. Já, bún´ða vaka of lengi Hjartað, missir úr slætti Menn farnir að minnast á að vera flæktir Edgy, steraðir, nást ekki sættir þrátt fyrir allt ekki séns að ég hætti það er drungi yfir borginni Skuggalegir menn sem að vilja eiga orð við mig þetta fór miklu hraðar en ég bjóst við úr fjölmennum partýum í einn inná klóssti Svo allt þetta glamur og glysja Var víst ekkert meir en einhver dapurleg klisja Og þessi áður litla saklausa sál þráir ekkert heitar en að fá að vera blá Ég segi alltaf bara já.. þó ég viti það verði meira en bara smá Raunveruleikinn er grár.. Svo ég vil bara fá, fá, fá að vera blár