Güzel vakitler geçti, güzel vakitler geçti Erken olmadı hiç; güzel vakitler geçti Bir kalp aradım: olsun benzersiz ve seçkin Seçenekler sunuldu hep en zorunu seçtim Erisin hislerim bu hayatta yeri yok Göstermem gücümü; herkes gücü seviyor İstemem… Dört duvarda rüzgâr esiyor Esiyor! Meleğin kanatlarını kesiyor Mutluluk mu? Resim o; gerçekte yok! Bir yanım diyor ki –bunları dert etme çok Seçimi kendi yapar, serbestse o Bir gün olsun doğal ol; gel kesme rol Yalanın türevidir gizlemek aslı Yine de bilerek tüm samimiyetimi siyah sislere bıraktım Farklı günler aynı manzara; izleme artık! Senle bir büyük açalım; sisteme karşı… (nakarat)(x2) Yalandan olsa da tebessümünle varsın Yanlış teşebbüsler, tereddütünle kalsın Ve görmek istemem melek yüzünde kaygı Hep ansız, amansız, zamansız, kalsın! Kırılma potansiyeline sahip, olası pottan utanmak Güzel rüyalar görmek için her vakitte uzanmak Dallanıp budaklananlara, allanıp pullanmak Anlama çullanmak; kelimeleri seçerek kullanmak Şimdi mumlar yak; dibini aydınlatmayan Her dönemde gidenler var bir de ardından bakan Ve nefret dolu ruhum bedenime katliam yapan Sonuç bir insan; düşünebilen lâkin kalbi atmayan Güzellik nesnel, güzellik zorla değil Tatlı düşler gerçek hayatta acı sonuçlar doğurabilir Düşünceler yer beynimi; susmayan bir korna gibi Güzel bir gelecek hayalinden daha ütopik ne olabilir? Duygularıma kalbinin kör gözüyle baktın Mutsuz sonlu kitabımın önsözünde şahsın Uçur bir dilek ve gökyüzünde kalsın Yalandan olsa da tebessümünle varsın… (nakarat)(x2) Yalandan olsa da tebessümünle varsın Yanlış teşebbüsler, tereddütünle kalsın Ve görmek istemem melek yüzünde kaygı Hep ansız, amansız, zamansız, kalsın!