Það snjóar hérna úti og garðurinn hann gránar Garðastrætishúsin verða hlýleg að sjá Og kertaljóssins skuggar skrítnum myndum varpa á veggina í stofunni sem ég stari á Og myndirnar þær læðast, lúmskar inn í hugann Leggjast bak við augun og hvísla því að mér Að ástin sé augnablik sem brenni mannsins hjarta í brjósti mínu er eldurinn enn að leika sér Og þau svífa í kvöld snjókornin Sem kossar án vara Og við sem vorum ástfangin Aldrei náðum saman það lá alltaf í loftinu Að ég mundi fara Það snjóar hérna úti og enginn er á ferli Allt er hjúpað rökkri og kertin eru dauð Senn fer hann að birta og bílar vakna kaldir En borgin sefur ennþá og gatan mín er auð