Ég kom í þorpið kvöld eitt um sumar Klukkan tólf í miðnætursól Ég fékk herbergi upp á verbúð, það virtist í lagi Með vask, borði og stól Um morguninn gekk ég út á götuna að skoða Sá gömul vélhræ liggja út á lóð Ég sá hús sem áttu sögu og sum voru að deyja það seytlaði úr gluggunum blóð Það er stelpa sem starir á hafið Stjörf með augun mött Hún stendur öll kvöld og starir á hafið Stóreyg, dálítið fött Ég sá hana dansa með döpur græn augu Dansa líkt og hún væri ekki hér Hún virtist líða um í sínum lokaða heimi Læstum fyrir mér og þér Hver hún var vissi ég ekki en alla ég spurði Sem áttu leið þar hjá Þar til mér var sagt að einn svartan vetur Hefði sjórinn tekið manninn henni frá Þetta er stelpan sem starir á hafið Stjörf með augun mött Hún stendur öll kvöld og starir á hafið Stóreyg, dálítið fött Þessi starandi augu, haustgræn sem hafið ég horfði ofan í djúpið eitt kvöld Þau spegluðu eitthvað sem aðeins hafið skildi Angurvært, tælandi og köld Uppi á hamrinum stóð hún og starði yfir fjörðinn Stundum kraup hún hvönninni í Þar teygaði hún vindinn og villt augun grétu Meðan vonin hvarf henni á ný Þetta sumar var fallegt, ég fékk nóg að vinna það fiskaðist og tíðin var góð En ég stóð og hugsaði og starði út um glugga Um stelpuna sem var talin óð Eina nótt hrökk ég upp í skelfingu og skildi Hvað skreið um í hjarta mér Það sem virtist í fyrstu bara forvitni hjartans Hafði fundið ástina hér Í stelpu sem starir á hafið Stjörf með augun mött Hún stendur öll kvöld og starir á hafið Stóreyg, dáldið fött Daginn eftir fór ég með fyrsta bílnum Sem flutti mig suður á leið Ég leit aldrei til baka, ég bölvaði í hljóði Og í brjóstinu var eitthvað sem sveið Er ég les það í blaði að bátur hafi farist þá birtist mynd í huga mér Þar sem hún stendur og starir á hafið Starir þar til birtu þver @valeriaingridy