Ποιοι το πάνε, που το πάνε, πώς τα πάνε;
το δρόμο τους βρήκαν, πίσω κοιτάνε;
άραγε γελάνε- πώς φτάσαν ώς εδώ;
τώρα πες μου γιατί δε μιλάνε;
θες να μάθεις πως γλεντάνε;
μη χαζεύεις πως χορεύουν οι πουτάνες, αλλά πως χαμογελάνε όταν σε βλέπουν κι είσαι τέλειος
στήνονται στα 4 και εκπέμπουν γάμησε με δίχως έλεος
εδώ υπάρχει έρως ε;
Είμαι μια άρρωστη πουτάνα που γλύφω τον καναπέ
Είμαι ένα άντρας δίχως πέος
21 ετών δηλώνω σκέλος ψυχολογικών διαταρραχών, τέλος
Μα ακόμα καν δεν άρχισα
Ακόμα καν δεν γάμησα
Τελείωσα ήδη, πάλι θα βιάστικα
Το χω αυτό, ότι να μου πω, θα πω μάλιστα
Με στήνουνε στον τοίχο δυο τετράστιχα κάθε βράδυ
μυρίζω τα ίδια καμμένα λάστιχα
Πάλι στα- ίδια, πάλι διαζύγια
πάλη στα δωμάτια, προσπάθεια να σπάσουν τα παράθυρα
οργή που τρέφεται από την εμβόλιμη ηττοπάθεια
Άντε γαμηθείτε ρε σκουπίδια
Δεν ξέρω το γιατί. Μα σας παρακαλώ κάντε το
Γιατί άκουσα πριν τη φωνή και τρελάθηκα, τώρα το βλέμμα μου κάθετο
Σαν την γραμμή που πατάτε
Σαν το παιδί που κρύβετε και φοβάται
Γιατί φοβάστε, μα δεν μιλάτε
γιατί φοβάστε, και ακολουθείτε τη γραμμή
Άντε γαμηθείτε ρε σκουπίδια
Τι έγινε χθες, μια απ'τα ίδια
Όλα σωστά, μ' αλλαξανε τα πράγματα πίσω απτην κουρτίνα, αγρίεψαν τα παιχνίδια
Μα είμαστε άνθρωποι χαρούμενοι μωρό μου
Κοίτα το χαμόγελό μου
Είμαστε ελεύθεροι σαν πρώτα
Θα παίξω πιάνο τώρα χειροκρότα με